សមត្ថកិច្ច និងសន្តិសុខ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២០ បានរារាំងកម្មករកាត់ដេរប្រហែល១០០នាក់ មិនឲ្យធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដើម្បីដាក់ញត្តិស្វែងរកកិច្ចអន្តរាគមន៍បន្ទាប់ពីរោងចក្ររបស់ពួកគេបានបិទទ្វារដោយមិនបានផ្ដល់សំណងអ្វីទាំងអស់។
នគរបាល និងសន្តិសុខខណ្ឌទួលគោកប្រហែលជា៥០នាក់ បានបញ្ឈប់កម្មករទាំងនោះនៅផ្លូវកម្ពុជាក្រោមក្នុងសង្កាត់ផ្សារដេប៉ូ១ ខណៈដែលកម្មករទាំងអស់កំពុងធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន។ ការប៉ុនប៉ងធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីនេះ គឺកម្មករបានចេញពីក្រសួងការងារ ដែលជាកន្លែងកម្មករទាំងអស់បានដាក់ញត្តិម្ដងរួចមកហើយ។
កម្មករសម្រេចចិត្តធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះលោក ហ៊ុន សែន ព្រោះថាក្រសួងបានបរាជ័យក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជូនពួកគាត់ បន្ទាប់ពីក្រុមកម្មករបានដាក់ពាក្យបណ្ដឹងទៅក្រសួងការងារកាលពីដើមខែនេះ។ កម្មករក្រុមហ៊ុនកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់វ៉ាយអូឡែត (Violet Apparel )ទាំងនេះបានទាមទារឲ្យក្រសួងការងារជួយរកដំណោះស្រាយរួមមួយជាមួយម្ចាស់រោងចក្រដោយធានាថាពួកគេនឹងបានទទួលសំណងផ្សេងៗ និងប្រាក់អតីតភាពការងារ និងប្រាក់សំណងជំងឺចិត្តផងដែរ ស្របពេលដែលរោងចក្របានផ្អាកដំណើរការ និងឈានទៅដល់ការបិទរោងចក្រដោយសារតែបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច ក្នុងវិបត្តិកូវីដ១៩។
កាលពីដើមខែនេះកម្មករទាំងនេះបានធ្វើបាតុកម្មនៅមុខរោងចក្រម្ដងហើយបន្ទាប់ពីម្ចាស់រោងចក្របានប្រកាសភា្លមៗថាក្រុមហ៊ុននឹងបិទដំណើរការជាអចិន្ត្រៃយ៍ និងមិនបានផ្ដល់សំណងពេញលេញដល់កម្មករទាំងអស់។ ការបិទរោងចក្រនេះធ្វើឲ្យកម្មករជាង១ ០០០នាក់រងផលប៉ះពាល់។
អ្នកស្រី គិន ច្រឹប វ័យ៣២ឆ្នាំ ដែលបានចូលរួមការតវ៉ានេះមានប្រសាន៍ថា៖ «ក្រសួងការងារបានត្រឹមតែទទួលពាក្យបណ្ដឹង តែពួកគាត់មិនបានដោះស្រាយឲ្យពួកយើងទេ»។
អ្នកស្រីបន្តថា៖ « យើងគ្រាន់តែដើរតាមសម្រួលទៅកាន់ផ្ទះលោកពូ (លោក ហ៊ុន សែន) ប៉ុន្តែពួកគេ (នគរបាល) មិនឲ្យយើងដើរទៅ»។
អ្នកស្រីលើកឡើងថា ៖ «យើងទាមទារឲ្យម្ចាស់រោងចក្រផ្ដល់សំណង និងអត្ថប្រយោជន៍នានាបន្ទាប់ពីរោងចក្របិទ»។ អ្នកស្រី ឲ្យដឹងថាកម្មករម្នាក់អាចបានប្រាក់ប្រហែល១ ០០០ដុល្លារអាស្រ័យលើរយៈពេលដែលពួកគេបានធ្វើការ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ហើយមកដល់ឥឡូវពួកយើងមិនទាន់បានទទួលអ្វីបន្តិចទេ»។
កម្មករម្នាក់ទៀតគឺអ្នកស្រី ឈរ លីន មានវ័យ៣៤ ឆ្នាំ បានឲ្យដឹងដែរថា អ្នកស្រីមិនពេញចិត្តនឹងអាជ្ញាធរ និងសមត្ថកិច្ចនោះទេ ដែលហាមឃាត់ក្រុមពួកគាត់មិនឲ្យស្វែងរកកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី។
អ្នកស្រី លីន និយាយថា៖ «ចាស ពួកយើងខឹង (ដែលនគរបាលហាមឃាត់) ព្រោះថាពួកយើងធ្វើទាំងអស់នេះគឺធ្វើទៅតាមច្បាប់»។
អ្នកស្រី លីន បញ្ជាក់ទៀតថា៖ «ពួកយើងគ្មានជម្រើសអ្វី ក្រៅតែពីស្វែងរកអន្តរាគមន៍ពីសម្តេច ហ៊ុន សែន នោះទេ ព្រោះក្រសួងការងារមិនបានជួយដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យពួកយើងទេ»។
បើតាមអ្នកស្រី លីន ក្រុមហ៊ុនបានសម្រេចបិទភ្លាមៗដោយមិនបានជូនដំណឹង និងផ្ដល់ប្រាក់ជូនដំណឹងមុននោះដែរ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «កម្មករទាំងអស់មិនទាន់បានទទួលប្រាក់ទេតាំងពីក្រុមហ៊ុនបិទមក។សម្រាប់ខ្ញុំត្រូវបានប្រហែល២ ០០០ដុល្លារ»។
ក្រោយពីត្រូវសមត្ថកិច្ចរារាំង ក្រុមបាតុករទាំងអស់ក៏បានត្រឡប់ទៅកាន់ក្រសួងការងារវិញ និងបន្តិចក្រោយមកក៏បានទទួលការសន្យាពីមន្ត្រីថានឹងជួយស្វែងរកដំណោះស្រាយជូនពួកគេ។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ លោក ហេង សួរ បានប្រាប់តាមប្រព័ន្ធតេឡេក្រាមថាក្រសួងកំពុងធ្វើការលើករណីនេះ។
លោកបានបដិសេធនិយាយលម្អិតពីបញ្ហានេះ ដោយគ្រាន់តែនិយាយថា៖ «ក្រសួងនឹងបន្តដោះស្រាយករណីនេះទៅតាមច្បាប់» ។
ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា(CATU) លោកស្រីយ៉ាង សុភ័ណ្ឌ បាននិយាយថាលោកស្រី សំណូមពរដល់ក្រសួងការងារ ក៏ដូចជាថ្នាក់ដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលសូមជួយដោះស្រាយបញ្ហាដល់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរ Violet Apparel ផង។
បើតាមលោកស្រី យ៉ាង សោភ័ណ្ឌ កាលពីខែឧសភា ម្ចាស់រោងចក្របានសន្យាផ្ដល់ប្រាក់ខែចុងក្រោយ ប្រាក់អតីតភាពការងារ ប្រាក់ជូនដំណឹងជាមុន និងសំណងផ្សេងៗទៀត ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទី១ ខែកក្កដា ខាងរោងចក្របានសម្រេចលុបចោលប្រាក់ជូនដំណឹងជាមុន និងសំណងមួយចំនួន ទៅតាមសេចក្ដីជូនដំណឹងរបស់ក្រសួងការងារ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យម្ចាស់រោងចក្រលុបចោលប្រាក់នបន្ថែមទាំងនោះបាន ក្នុងករណីម្ចាស់រោងចក្រមិនមានលទ្ធភាពផ្ដល់ជូនបាន។
លោកស្រីនិយាយថា៖ «ច្បាប់បានចែងច្បាស់ថាពេលរោងចក្របិទដោយគ្មានហេតុផលសមរម្យ កម្មករត្រូវទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ដូចជាប្រាក់ខែចុងក្រោយ ប្រាក់អតីតភាពការងារ ប្រាក់សំណងជំងឺចិត្ត ប្រាក់ជូនដំណឹងជាមុន និងប្រាក់សំណងមួយចំនួនទៀត»។
លោកស្រីបន្ថែម៖ «ក្នុងកាលៈទេសៈនេះ កម្មករពិតជាត្រូវការប្រាក់សម្រាប់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ»។
កាលពីដើមខែនេះ ក្រសួងការងារបានចេញលិខិតព្រមានមួយដល់លោកស្រី យ៉ាង សោភ័ណ្ឌ ដោយបានចោទប្រកាន់ថាលោកស្រីជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពមួយចំនួនបំពានទៅនឹងច្បាប់ស្ដីពីសហជីព។ ក្រសួងបានចោទលោកស្រីថាបានញុះញង់ឲ្យកម្មករដាក់សម្ពាធ និងគំរាមកំហែងដល់ភាគីនិយោជក។ ក្រសងបានស្នើឲ្យលោកស្រីបញ្ឈប់ការប្រមូលផ្ដុំកម្មករនៅរោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់វ៉ាយូឡែត ជាបន្ទាន់ ដោយថាលោកស្រីបានបំពានច្បាប់ ដោយបានដឹកនាំកម្មករធ្វើបាតុកម្ម។
បើតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ GMAC ចេញផ្សាយកាលពីខែមិថុនា រោងចក្រប្រហែល៤០០បានផ្អាកដំណើរការ និងមានកម្មករជាង១៥ម៉ឺននាក់បានបាត់បង់ការងារដោយសារតែវិបត្តិកូវីដ១៩សកលនេះ៕
