កំពុងអង្គុយក្នុងខ្ទមដែលទើបសង់រួចនៅមាត់ច្រាំងទន្លេសាប ជិតកន្លែងដែលទើបត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ បុរសវ័យ ៥៣ឆ្នាំ លោក ថាយ យ៉ាងគឺង បានរៀបរាប់ថា បែត្រីរបស់លោកចំនួនពីរ និងផ្ទះបណ្តែតទឹកត្រូវបានរុះរើចោលទាំងបង្ខំ ដែលធ្វើឲ្យលោកខាតបង់ថវិកាប្រមាណ៥០០០ដុល្លារ។
លោក យ៉ាងគឺង និយាយថា៖ «ជិត៥០០០ដុល្លាររើចោលទាំងអស់ទាំងបែទាំងអី អស់អាលីង។
ឥឡូវធ្វើខ្ទមនៅ។ [ខ្ញុំ] ធ្វើខ្ទមនៅគេមិនឱ្យនៅទៀត ប៉ូលីសគេម៉ោ គេថាឲ្យ […] ជួលផ្ទះគេ។[ខ្ញុំ]មានលុយណា ធ្វើអីបាន មួយខែ៥០រៀល [ដុល្លារ]»។
បន្ទាប់ពីការបណ្តេញចេញ លោក យ៉ាងគឺង បានសង់កូនខ្ទមតូចមួយក្បែរច្រាំងទន្លេ ក្នុងភូមិផ្សាលិចក្នុងខណ្ឌព្រែកព្នៅ ដើម្បីរស់នៅជាបណ្តោះអាសន្ន ជាមួយប្រពន្ធដែលកំពុងតែមានជំងឺក្នុងខ្លួន និងកូន៦នាក់។
ទោះបីជាមានខ្ទមសម្រាប់រស់នៅបណ្តោះអាសន្នក៏ដោយ ក៏លោកនិងក្រុមគ្រួសារនៅជួបបញ្ហាប្រឈមផ្សេងទៀតនោះគឺ ស្បៀងអាហារ និងថ្លៃព្យាបាលប្រពន្ធរបស់លោក។ លោកថា គ្រួសាររបស់លោកពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើមុខរបរចិញ្ចឹមត្រី។
លោក យ៉ាងគឺង និយាយថា៖ «ឥឡូវធ្វើខ្ទមនេះ ឥឡូវក៍ប្រពន្ធឈឺ កូនក៍ឈឺទៀត មានមុខរបរធ្វើអីមិនបាន អស់អាលីងហើយ អាឡូវសុំខាងកម្ពុជា ខាងវៀតណាមជួយកូនចៅផង អាណិតផង»។
មិនមែនតែគ្រួសារលោក យ៉ាងគឺង មួយទេដែលជួបការលំបាកបន្ទាប់ពីបណ្តេញចេញពីដងទន្លេក្នុងភូមិសាស្រ្តរាជធានីភ្នំពេញ។ ជនជាតិវៀតណាមរាប់រយគ្រួសារផ្សេងទៀត កំពុងជួបផលលំបាកខ្លាំងផ្នែកជីវភាព ដោយពលរដ្ឋវៀតណាមខ្លះ ខ្វះអាហារហូបចុក គ្មានជំរកដើម្បីរស់នៅ និងអ្នកខ្លះទៀតបានបណ្តែតផ្ទះទឹកនិងបែត្រីទៅដល់ព្រំប្រទល់កម្ពុជា វៀតណាមក្នុងទឹកដី ស្រុកលើកដែក ខេត្តកណ្តាល ។
ជនជាតិវៀតណាមម្នាក់ទៀតដែលអះអាងថា ជាកូនកាត់វៀតណាម គឺអ្នកស្រី សុខ នាងឡាយ បានរៀបរាប់ថាអ្នកស្រីមានម្តាយជាជនជាតិខ្មែរ និង ឪពុកជាជនជាតិវៀតណាម។ អ្នកស្រីបានរៀបការជាមួយប្តីដែលជនជាតិវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ២០០៦ ហើយបច្ចុប្បន្នមានកូនចំនួន៣នាក់ក្នុងបន្ទុក ប៉ុន្តែប្តីរបស់អ្នកស្រីបានស្លាប់ដោយសារកើតជំងឺមហារីកនៅបំពង់កកាលពីបីខែមុន ពោលគឺនៅមុនពេលដែលអាជ្ញាធរប្រាប់ឱ្យរុះរើផ្ទះបណ្តែតទឹក។
អ្នកស្រី សុខ នាងឡាយ បានបញ្ជាក់ថា អាជ្ញាធរកម្ពុជាបានចាត់ទុកអ្នកស្រីថា គឺជាជនអន្តោប្រវេសន៍វៀតណាម ដែលមិនអាចទទួលស្គាល់ថាជាជនជាតិខ្មែរនោះទេ។
ស្រ្តីមេម៉ាយរូបនេះបានឲ្យដឹងទៀតថា ក្រោយពេលចាកចេញពីទន្លេមកអ្នកស្រីបានមកជួលបន្ទប់ស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្នដែលស្ថិតនៅក្នុងភូមិកណ្តាល ខណ្ឌព្រែកព្នៅ។ ក្នុងមួយខែ អ្នកស្រីត្រូវចំណាយលុយចំនួន ១០០ដុល្លារ ទាំងថ្លៃអាហារ និងថ្លៃជួលបន្ទប់ ប៉ុន្តែដោយសារតែគ្មានលទ្ធភាពចិញ្ជឹមកូន អ្នកស្រីក៏សម្រេចចិត្តបញ្ជូនកូន២នាក់ឱ្យម្តាយរបស់អ្នកស្រីមើលថែនៅឯស្រុកកំណើតក្នុងខេត្តកំពង់ចាមវិញ។
អ្នកស្រី នាងឡាយ និយាយថា៖ «វាពិបាកលុយផ្ទះ និងលុយភ្លើង។ ខ្ញុំក៍ទៅលក់ដែរ លក់មីឆា ឥលូវលក់ក៏ស្ងាត់ លក់អត់បានទេ ណាមួយលុយផ្ទះផង អីផង ហើយយើងរកចំណូលគ្មានបានប៉ុន្មានទេ។ ក្នុងមួយអាទិត្យបានតែ១០ម៉ឺន[រៀល]អីហ្នឹងចាយម៉េចគ្រាន់ ដូចច្នេះចាយអត់គ្រាន់ទេ»។
មិនខុសពីជនជនជាតិវៀតណាមខាងលើនោះទេ ជនជាតិវៀតណាមមួយរូបទៀត គឺអ្នកស្រី តឺ ធីធូ បានរៀបរាប់ដែរថា ក្រោយពេលចាកចេញពីលើផ្ទៃទឹកទន្លេមក អ្នកស្រីបានមកជួលបន្ទប់ស្នាក់នៅបានជាង១ខែ មកហើយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងភូមិកណ្តាល ក្នុងខណ្ឌព្រែកព្នៅ ហើយត្រូវបង់ថ្លៃបន្ទប់ជួលនោះក្នុងតម្លៃ៦០ដុល្លារក្នុងមួយខែ។ ក្នុងបន្ទប់ជួលដែលមានទំហំទទឹងប្រហែល៤ម៉ែត្រ និងបណ្តោយ៦ម៉ែត្រនេះ អ្នកស្រីត្រូវរស់នៅជាមួយកូនតូច២នាក់ ម្តាយវ័យចំណាស់ម្នាក់ និងប្តីអ្នកស្រីម្នាក់ទៀត។
ស្រ្តីវ័យ ៣៨ឆ្នាំរូបនេះបានឲ្យដឹងថា គាត់បានទៅខ្ចីលុយបងប្អូនអ្នកស្រីមួយចំនួនមកធ្វើដើមទុនលក់ដូរចាបហួយក្នុងបន្ទប់ជួលដើម្បីចិញ្ជឹមជីវិត។ ចំណែកប្តីរបស់អ្នកស្រីវិញក៏សម្រេចចិត្តទៅធ្វើការសំណង់ដើម្បីជួយសម្រួលបន្ទុកក្នុងគ្រួសារផងដែរ។
កំពុងអង្គុយនៅមុខបន្ទប់ជួលអ្នកស្រីបាននិយាយថា៖ «ត្រូវតែជួលផ្ទះនៅហើយ ធ្វើម៉េចទេ ឥលូវមានលុយណាទិញផ្ទះ។ បើយើងមានសល់លុយ យើងទិញផ្ទះនៅបាត់ហើយ [មិន] បាច់ជួលផ្ទះនៅទេបង!»។
តំណាងពលរដ្ឋវៀតណាមចំនួន៣០គ្រួសាក្នុងភូមិផ្សារលិច សង្កាត់ព្រែកព្នៅ ខណ្ឌព្រែកព្នៅ លោក តូ យ៉ាងភ័ណ បានឱ្យដឹងថាក្រោយពេលដែលអាជ្ញាធរបណ្តេញចេញមិនឱ្យរស់នៅលើទឹក ពលរដ្ឋវៀតណាមទាំងនោះបានឡើងគោកហើយតាំងទីលំនៅបណ្តោះអាសន្ននៅក្បែរច្រាំងទន្លេ ខណៈដែលមានជនជាតិវៀតណាមខ្លះបានសាងសង់ជាកូនខ្ទមតូចៗ និងខ្លះទៀតសម្រេចចិត្តជួលផ្ទះគេដើម្បីស្នាក់នៅបណ្ពោះអាសន្ន។
លោកបន្តថាក្នុងមួយខែពួកគេត្រូវចំណាយលើថ្លៃផ្ទះជួលយ៉ាងហោចណាស់ចំនួន៣០ដុល្លារ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះពលរដ្ឋវៀតណាមទាំងនោះមិនមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចិញ្ជឹមជីវិតបន្ត ព្រោះតែមិនទាន់មានការងារធ្វើ ចំណែកបែត្រី និងផ្ទះបណ្តែតទឹករបស់ពួកគេត្រូវបានររុះរើចោលទាំងស្រុងផងដែរ។
លោក និយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃហ្នឹងពួកគាត់ដាច់បាយខ្លះក៏មាន ឬក៏អត់មានកន្លែងនៅក៏មាន លំបាកណាស់ វេទនាណាស់»។
តំណាងពលរដ្ឋវៀតណាមរូបនេះបានប្រាប់បន្ថែមថា មកទល់ពេលនេះ អាជ្ញាធរកម្ពុជា និងរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមគ្មានដំណោះស្រាយណាមួយនៅឡើយទេ ចាប់តាំងពីមានការបណ្តេញចេញពីលើទឹកមក បើទោះជាពួកគេកំពុងប្រឈមខ្លាំងផ្នែកជីវភាពក៏ដោយ។
លោក យ៉ាងភ័ណ យល់ស្របថា ការបណ្តេញរបស់អាជ្ញាធរកម្ពុជាចំពោះពលរដ្ឋដែលរស់នៅលើទឹកគឺក្នុងគោលបំណងថែរក្សាបរិស្ថាន។ ប៉ុន្តែលោកស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជារៀបចំតំបន់ណាមួយឱ្យពួកគេរស់នៅ ព្រោះពលរដ្ឋវៀតណាមខ្លះមិនចង់ត្រឡប់ទៅប្រទេសរបស់ខ្លួននោះទេ ដោយសារតែអាជ្ញាធរវៀតណាមមិនទទួលស្គាល់ពួកគេឡើយ។
ជនជាតិវៀតណាមដែលបានផ្តល់បទសម្ភាស៍ដល់ ខេមបូចា បានប្រាប់ថារដ្ឋាភិបាលរបស់ប្រទេសខ្លួនបានចំណាយទៅលើថ្លៃបង់សេវា «ប័ណ្ណស្នាក់នៅអចិន្រ្តៃយ៍» ជំនួសពួកគេចំនួន ២៥ម៉ឺនរៀលជារៀងរាល់ពីរឆ្នាំម្តងឱ្យទៅក្រសួងមហាផ្ទៃកម្ពុជា។
នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១នេះ រដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញបានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងមួយដោយតម្រូវឱ្យប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅលើផ្ទះបណ្តែតទឹក បែចិញ្ចឹមត្រី និងសំណង់មិនរៀបរយតាមដងទន្លេក្នុងភូមិសាស្រ្តរាជធានីភ្នំពេញ ត្រូវរុះរើចេញយ៉ាងយូរមួយសប្តាហ៍។
ការណ៍នេះបានធ្វើឱ្យជនអន្តោប្រវេសន៍វៀតណាមលើកឡើងថា ពួកគេមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចាកចេញនោះទេ ហើយពួកគេមួយចំនួនបានបណ្តែតផ្ទះទឹកទៅដល់តំបន់ក្អមសំណរ ក្នុងស្រុកលើកដែក ខេត្តកណ្តាលជាប់នឹងព្រំប្រទល់វៀតណាម ក្នុងគោលបំណងចូលទៅកាន់ប្រទេសខ្លួនវិញ តែយ៉ាងណា អាជ្ញាធរវៀតណាមមិនបានបើកច្រកព្រំដែនទទួលពួកគេនោះទេ ដោយលើកហេតុផលថាកំពុងទប់ស្តាត់ការឆ្លងជំងឺកូវីដឥ-១៩។
អភិបាលស្រុកលើកដែក លោក ចាប ច័ន្ទវិទ្យា មានប្រសាសន៍ថា មានពលរដ្ឋវៀតណាមមកពីខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ខេត្តពោធិសាត់ ខេត្តកណ្តាល និងរាជធានីភ្នំពេញ ចំនួនជាង១០០គ្រួសារ ដែលសរុបមានបែត្រីចំនួន១១៩ បានបណ្តែតផ្ទះមកសំចតនៅលើទឹកទន្លេក្បែរព្រំដែនវៀតណាមក្នុងឃុំក្អមសំណរ។ លោកថា បញ្ហាប្រឈមរបស់ពួកគេ គឺមិនទាន់អាចបញ្ចេញត្រីដែលនៅក្នុងបែលក់ទៅកាន់ទីផ្សារបាននៅឡើយ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «បញ្ហាប្រឈមរបស់ពួកគាត់ទី១ ពិបាករកទីផ្សារបញ្ចេញកូនត្រីគាត់ចេញ ដោយសារ គាត់ក៏មានឆន្ទៈក្នុងការរុះរើផ្ទះ បែ គាត់ចេញដែរ ឥឡូវនេះគាត់ពិបាកក្នុងការបញ្ចេញកូនត្រីគាត់ចេញ វាអត់មានទីផ្សារ»។
យ៉ាងណាក្តីអភិបាលស្រុកលើកដែក រូបនេះបានឱ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នអាជ្ញាធរបាននឹងកំពុង ឃ្លាំមើលពួកគេមិនឱ្យមានភាពអាណាធិតេយ្យណាមួយកើតឡើងនោះទេ ហើយថាក្រសួងការបរទេសក៏កំពុងតែសហការជាមួយអាជ្ញាធរវៀតណាមដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ករណីនេះយើងបានធ្វើការហ្នឹង បញ្ជូនទៅដល់ខេត្ត ហើយខេត្តក៏បានដាក់ទៅក្រសួង និងក្រសួងការបរទេសដែរ ហើយលោកកំពុងតែធ្វើកំណត់ទូត ទៅកាន់រដ្ឋាភិបាលវៀតាណាមដើម្បីចាត់ចែង ហើយកន្លងមកយើងដឹងហើយវៀតណាមក៏មានផ្ទុះកូវីដដែរ»។
លោក ស៊ឹម ជី ប្រធានសមាគមខ្មែរ-វៀតណាមនៅកម្ពុជា បានលើកឡើងដូច លោក តូ យ៉ាងភ័ណ ថាប្រជាជនវៀតណាមមួយចំនួន ដែលបានរុះរើចេញពីផ្ទះបណ្តែតទឹក កំពុងតែប្រឈមការខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារពួកគាត់ត្រូវទៅជួលផ្ទះស្នាក់នៅ និងជួលដីគេនៅតាមដងទន្លេដើម្បីរស់នៅជាបណ្តោះអាសន្នមួយរយៈ។ លោកថាបញ្ហាប្រឈមខ្លាំងរបស់ពួកគេ គឺការរីករាលដាលបញ្ហាកូវីដ១៩។ ដូច្នេះកាន់តែធ្វើឱ្យពួកគាត់កាន់តែជួបបញ្ហាលំបាកបន្ថែមទៀត។ លោកបានសង្គត់ធ្ងន់ថាក្នុងនាមជាសមាគមន៍វៀតណាម ក៏គ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជួយប្រជាជនវៀតណាមអាចរស់នៅលើគោក ក្រៅពីសូមអំពាវនាវឱ្យសប្បុរសជននានាជួយដល់ពួកគាត់នៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាកនេះ។
លោក ស៊ឹម ជី និយាយថា៖ «បច្ចុប្បន្ននេះខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារបងប្អូនមួយចំនួន គាត់ទៅជួលផ្ទះសំណាក់ ហើយនិងជួលដីគេនៅតាមដងទន្លេ ដល់អ៊ីចឹងយើងបច្ចប្បន្នយើងកំពុងជួបបញ្ហារីករាលដាលកូវីដ១៩ផង»។ ដោយបន្ថែមថា៖ «ក្នុងសមាគមខ្ញុំគ្មានលទ្ធភាពឯណា ដែលអាចជួយគាត់រស់នៅឡើងលើគោកបានទេណា យើងខ្ញុំអំពាវនាវទៅសប្បុរសជននានា អ៊ីងចឹងទៅជួយគាត់ខ្លះ គាត់កំពុងជួបការលំបាកអ៊ីចឹង»។
លោកបានប្រាប់ថា ពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងចំនួនតួលេខជនជាតិវៀតណាមសរុបទាំងអស់មិនច្បាស់ទេ ប៉ុន្តែបើជនជាតិវៀតណាមដែលកំពុងរស់នៅលើផ្ទះបណ្តែតទឹកនៅម្តុំព្រែកព្នៅមានចំនួនប្រមាណជាង១០០គ្រួសារ ដោយរង់ចាំប្រមូលផលត្រីនៅក្នុងរយៈពេល៦ខែទៀត ទើបពួកគាត់រុះរើសចេញ និងប្រមាណជាង ៤០០គ្រួសារទៀតដែលបានរុះរើនិងទៅរស់នៅលើគោក។ ចំណែកឯប្រជាជនវៀតណាមប្រមាណជាង ១០០គ្រួសារទៀតបានធ្វើដំណើរទៅដល់ព្រំដែនច្រកទ្វារអន្តរជាតិក្អមសំណរ ដែលមានទីតាំងនៅស្រុកលើកដែក ខេត្តកណ្តាល ក្នុងគោលបំណងចូលទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម តែរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមមិនអនុញ្ញាតឱ្យចូល។
លោកបន្ថែមថា ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនមានស្រុកកំណើតនៅប្រទេសកម្ពុជា និងបានរស់នៅប្រទេសកម្ពុជាជាច្រើនជំនាន់។ លោកថាពួកគាត់គ្មានឯកសារបញ្ជាក់ថាពួកគាត់ជាជនជាតិវៀតណាមនោះទេ ដូច្នេះទើបវៀតណាមមិនអនុញ្ញាតឱ្យចូល។
គួរបញ្ជាក់ថាកាលពីថ្ងៃទី២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១ រដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញ បានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងមួយដោយតម្រូវឱ្យប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅលើផ្ទះបណ្តែតទឹក បែចិញ្ចឹមត្រី និងសំណង់មិនរៀបរយតាមដងទន្លេក្នុងភូមិសាស្រ្តរាជធានីភ្នំពេញ ត្រូវរុះរើចេញយ៉ាងយូរមួយសប្តាហ៍តែប៉ុណ្ណោះ។ លុះដល់ថ្ងៃកំណត់ឱសានវាទ ពោលគឺថ្ងៃទី៩ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១ អាជ្ញាធរបានពន្យាពេលឱ្យពលរដ្ឋ៣ថ្ងៃទៀត រហូតដល់ថ្ងៃទី១២ ខែមថុនា ដោយបញ្ជាក់ថា បើប្រជាពលរដ្ឋណាដែលមិនរុះរើនោះទេ អាជ្ញាធរនឹងទៅរុះរើដោយផ្ទាល់ ហើយរាល់ការខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិ មិនទទួលខុសត្រូវនោះទេ។
បើតាមសេចក្តីជូនដំណឹងដដែល ការរស់នៅ និងប្រកបមុខរបរលើផ្ទៃទឹកទន្លេនេះបានធ្វើឱ្យផលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី មានចរន្តទឹកហូរ គោករាក់ ពិសេសការប្រើប្រាស់ចំណីសម្រាប់ចិញ្ចឹមត្រី និងការបញ្ចេញកាកសំណល់ ការបន្ទោបង់ពាសវាលពាសកាលក្នុងទន្លេ ធ្វើឱ្យខូចខាតធ្ងន់ធ្ងរដល់ជីវចម្រុះក្នុងទឹក ខូចគុណភាពទឹក បំពុលបរិស្ថាន ប៉ះពាល់សោភ័ណភាពរាជធានីភ្នំពេញ និងព្រមទាំងប៉ះពាល់ដល់សុខភាពប្រជាពលរដ្ឋដែលប្រើប្រាស់ទឹកមិនស្អាតផងដែរ។
អភិបាលរងរាជធានីភ្នំពេញ លោក កើត ឆែ បានបដិសេធធ្វើការអត្ថាធិប្បាយអំពីបញ្ហាជនជាតិវៀតណាមដែលបានបណ្តេញចេញពីផ្ទៃទឹកទន្លេ ហើយលោកបានបង្វែរសំណួរទៅអភិបាលរងក្រុងម្នាក់ទៀតដែលទទួលបន្ទុការងារនេះ គឺលោក មាន ចាន់យ៉ាដា។ ប៉ុន្តែលោក ចាន់យ៉ាដា មិនអាចទាក់ទងបាននោះទេ។
អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា លោក ផៃ ស៊ីផាន បានមានប្រសាសន៍ថា បច្ចុប្បន្នលោកគ្រាន់តែទទួលបានព័ត៌មានថា មានជនជាតិវៀតណាមខ្លះបានបណ្តែតផ្ទះទឹករបស់ខ្លួនទៅកាន់ព្រំប្រទល់ស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្តាល ដោយពួកគេមានកិច្ចសន្យាជាមួយអាជ្ញាធរ ដើម្បីស្នើសុំសំចតផ្ទះទឹកបណ្តោះអាសន្នដើម្បីឲ្យពួកគេអាចប្រមូលផលត្រីនៅក្នុងបែរបស់ពួកគេបាន។លោកថានៅពេលដែលបញ្ចប់កិច្ចសន្យា អាជ្ញាធរនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរស់នៅលើទឹកទន្លេបន្តទៀតនោះទេ។
លោក ផៃ ស៊ីផាន ឲ្យដឹងថា៖ «មិនមែននៅជ្រោយចង្វារទេ ម្តុំហ្នឹងគេដេញចេញអស់ហើយ បណ្តែតទៅកាន់ [ស្រុក]ពញាឮ ហើយសុំស្នាក់មួយរយៈពេល នៅពេលដែលគេប្រមូលផល [ត្រី]ចប់ គេ[អាជ្ញាធរ] នឹងអនុវត្តតាមអ្វីដែលយើងបញ្ជាឲ្យចេញពីទឹក អានេះខ្ញុំដឹងតែប៉ុណ្ណឹង»។
ទោះយ៉ាងណាអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជារូបនេះបានបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាមិនមានគោលការណ៍ណាមួយដើម្បីរកទីតាំងថ្មីឲ្យជនអន្តោប្រវេសន៍វៀតណាមដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញពីលើទឹកដើម្បីស្នាក់នៅនោះទេ។
លោក ផៃ ស៊ីផាន បន្ថែមថា៖ «អ្នកដែលជាប់សន្យាថាចាំត្រីធំបន្ទាប់ពីប្រមូលផលត្រូវចេញពីទឹកហ្មង។ យើងអត់មានបេសកកម្មណាទៅរកដីឲ្យគាត់នៅអី អត់មានទេ»។
លោកស្រី ចក់ សុភាព នាយិកាប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា បានបង្ហាញការយល់ឃើញថា កន្លងមកវិធានការរបស់រដ្ឋាភិបាលមិនមែនមានតែចំពោះជនជាតិវៀតណាមនោះទេ សូម្បីតែមកលើប្រជាជនកម្ពុជាខ្លួនឯង ដែលពួកគាត់ប្រឈមនឹងបញ្ហាដីធ្លីរហូតមានការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ ឬក៏បញ្ជូនពួកគាត់ទៅទីតាំងថ្មីដែលរដ្ឋាភិបាលបានត្រៀមទុកដោយមិនមានហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធគ្រប់គ្រាន់ និងសមរម្យនោះទេ។ ចំពោះបញ្ហាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងជនជាតិវៀតណាមនាពេលថ្មីៗកន្លងមកនេះ លោកស្រីសង្កេតឃើញថា វាពាក់ព័ន្ធនឹងការបណ្តោញចេញដោយការបង្ខំ និងធ្វើឡើងភ្លាមៗ ដែលមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិវៀតណាមទទួលបាននូវដំណោះស្រាយសមរម្យក្នុងកំឡុងពេលវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩។
លោកស្រី សុភាព បានលើកឡើងថា៖ «ចាស! កន្លងមកនេះ យើងមិនបាច់និយាយដល់ជនជាតិភាគតិច ដូចជាតួយ៉ាងជនជាតិវៀតណាមអីនោះទេ យើងមើលតែប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយើង ដែលគាត់ប្រឈមនឹងបញ្ហាដីធ្លី ហើយមានការបណ្តោញចេញដោយបង្ខំហ្នឹង ក៏មានការរាយការណ៍ច្រើនពាក់ព័ន្ធនឹងការបណ្តោញពលរដ្ឋដែលពេលខ្លះធ្វើឡើងដោយបង្ខំ»។
លោកស្រីបានបន្ថែមទៀតថារដ្ឋាភិបាលត្រូវតែពិនិត្យមើលក្នុងដំណាក់កាលដែលមានការប្រឈមទៅនឹងជំងឺរាតត្បាតកូវីដ១៩ ថាតើវិធានការបែបណា ដែលមិនសូវមានផលប៉ះពាល់ដល់សុវត្តិភាព ខាងផ្នែកសុខភាពរបស់ពលរដ្ឋគ្រប់រូប ដោយវិធានការទាំងនោះមិនមែនមានសម្រាប់តែជនជាតិវៀតណាមនោះទេ។ លោកស្រីមើលឃើញថា នៅពេលដែលមានការដាក់ចេញនូវវិធានការ ហាក់បីដូចជាមានការវិនិច្ឆ័យថា ពលរដ្ឋទាំងអស់សុទ្ធតែខុសច្បាប់ទៅវិញ រដ្ឋាភិបាលត្រូវមើលពីការបណ្តេញចេញ និងងាកទៅរកវិធានការគ្រប់គ្រងជនអន្តោប្រវេសន៍ឱ្យបានសមរម្យ ប្រសើរជាងការបណ្តេញចេញ។
លោកស្រី សុភាព មានប្រសាសន៍ថា៖ «ចំពោះជនជាតិវៀតណាមទៀតសោតក៏ត្រូវមើលដែរ ព្រោះខ្ញុំឃើញនៅពេលដែលមានការដាក់ចេញនូវវិធានការបែបនោះហ្នឹង។ ហាក់ដូចជាមានការវិនិច្ឆ័យថាពលរដ្ឋទាំងអស់ហ្នឹង សុទ្ធតែខុសច្បាប់អីជាដើម។ អ៊ីចឹងទាំងអស់ហ្នឹងត្រូវមើលថាតើការគ្រប់គ្រងទៅលើជនអន្តោប្រវេសន៍យ៉ាងណា ហើយយើងត្រូវអនុលោមទៅតាមនិតិវិធីច្បាប់ជាតិ ហើយនិងអន្តរជាតិរបស់យើងហ្នឹង។ ហើយដូចខ្ញុំថា អ៊ីចឹងសូម្បីជាលក្ខខណ្ឌ […] ចង់និយាយថាស្ថានភាពការចុះបញ្ជី មិនចុះបញ្ជីជនអន្តោប្រវេសន៍»។
ត្រឡប់មក លោក យ៉ាងគឺង វិញលោកអះអាងថា បានមករស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ។ លោកចាត់ទុកកម្ពុជាជាប្រទេសកំណើតរបស់ខ្លួន ហើយលោកចង់បន្តរស់នៅទីនេះទៀត។ ការរស់នៅលើមាត់ច្រាំងបណ្តោះអាសន្ន ធ្វើឲ្យលោកមានការព្រួយបារម្ភថា លោកនឹងត្រូវបណ្តេញចេញម្តងទៀតនៅពេលណាមួយ។ លោកបានសំណូមពរដល់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាផ្តល់ទីតាំងមួយសមស្របដើម្បីគ្រួសារលោកបាន រស់នៅបន្តសមរម្យដូចប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទូទៅដែរ។
លោក យ៉ាងគឺង បានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំក៏ចង់នៅទីតាំងសមរម្យដែរ តែឥឡូវសុំមេបា [រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា]ឱ្យជួយកូនចៅផងអាណិតកូនចៅ។ កូនចៅនៅហ្នឹងក៏វាបានយូរ ជាងសាមសិបឆ្នាំហើយ មែនទើបមកឯណា»៕
