សៀមរាប៖ ស្ត្រីម្នាក់ដែលមានមាឌតូច ស្គមស្ដើង និងមានដុំគីសធំមួយប៉ុនប៉េងប៉ោងនៅលើសុដន់ខាងស្ដាំរបស់គាត់ ដែលមានខ្ទុះពណ៌សបែកហៀរចេញមកក្រៅលាយនឹងសាច់ពណ៌ក្រហម ដោយផ្នែកខ្លះនៃខ្ទុះបានប្រែជាពណ៌ខ្មៅ។
លោកស្រី ជុំ សុខចាន់ ក្នុងវ័យ៣៦ឆ្នាំ កំពុងដេកសម្រាកនៅលើគ្រែ ក្នុងផ្ទះឈើតូច ដោយពិបាកក្នុងការងើបអង្គុយ និងឈរ អ្នកស្រីលើកឡើងថា អ្នកស្រីមានកូនប្រុស២នាក់ក្នុងបន្ទុកគ្រួសារ និងរស់នៅជាមួយម្ដាយក្មេក នៅភូមិព្រះដាក់ ឃុំព្រះដាក់ ខេត្តសៀមរាប ប៉ុន្តែដោយសារតែអ្នកស្រីមិនអាចព្យាបាលជំងឺជា ទើបអ្នកស្រីធ្វើដំណើរមកខេត្តកំពង់ចាម ដែលជាស្រុកកំណើត ដើម្បីព្យាបាលជំងឺមហារីកសុដន់ដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំខ្មែរ។
អ្នកស្រី សុខចាន់ ឱ្យដឹងថា ដំបូងឡើយ លោកស្រីស្ទាបចំដុំសាច់តូច ទំហំប៉ុនកដៃកូនក្មេងទើបកើត បន្ទាប់មកលោកស្រីក៏បាន ទៅពេទ្យឯកជនក្នុងខេត្តសៀមរាប ដើម្បីឆ្លុះអេកូ ប៉ុន្តែគ្រូពេទ្យបានរកឃើញមានសត្វអីតូចៗនៅក្នុងដុំសាច់។ បន្ទាប់មកគ្រូពេទ្យបានឱ្យលោកស្រីទៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត្រ ឬពេទ្យណាដែលមានជំនាញខាងមហារីក។
អ្នកស្រី សុខចាន់ បន្តថា គ្រូពេទ្យនៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត្ររកឃើញដុំពកដូចគ្នា ហើយគ្រូពេទ្យបានតម្រូវឱ្យ លោកស្រីវះកាត់លើដុំសាច់នោះដែលត្រូវចំណាយលុយ១៥០ដុល្លារ ខណៈដែលអ្នកស្រីពុំមានបណ្ណក្រីក្រ និងខ្វះលទ្ធភាពបង់សេវាព្យាបាល ទើបអ្នកស្រីត្រឡប់មកសៀមរាបវិញ។
លោកស្រីបានថ្លែងថា៖ «គ្រាន់តែច្រឹបហ្នឹងអស់១៥០ដុល្លារ ខ្ញុំអត់មានលទ្ធភាពហើយខ្ញុំក៏មិនមានបណ្ណក្រីក្រ ខ្ញុំក៏ឈប់»។
អ្នកស្រី សុខចាន់ បន្ថែមថា ពេលដែលអ្នកស្រីត្រលប់មកខេត្តសៀមរាប មួយឆ្នាំក្រោយមក គឺក្នុងឆ្នាំ២០២២ សាច់ដុំនៅលើសុដន់អ្នកស្រីកាន់តែធំជាងមុន។
អ្នកស្រី បានបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំពិតជាមិននឹកស្មានថានៅតូចសុខៗ វាឡើងធំដូចប៉េងប៉ោងយើងសប់ អ៊ីចឹងដល់ពេលវាឡើងធំ វាឡើងធំអ៊ីចឹងរហូត»។
បន្ទាប់មកអ្នកស្រី សុខចាន់ បានទៅពេទ្យខេត្តសៀមរាប ដើម្បីព្យាបាលដែលតម្រូវឱ្យបង់ប្រាក់ប្រមាណ២លានរៀល ឬ៥០០ដុល្លារ ប៉ុន្តែនៅម៉ោងដែលត្រូវវះកាត់ គ្រូពេទ្យប្រាប់លោកស្រីឱ្យទៅព្យាបាលជំងឺនៅមន្ទីរពេទ្យរុស្សីនៅក្រុងភ្នំពេញទៅវិញ។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំបានខ្ចីលុយបងប្អូនបានគ្រប់ត្រៀមនឹងវះកាត់ហើយពេទ្យក៏ឆ្លុះអេកូមើលម្តងទៀត និងដាក់សេរ៉ូម និងបញ្ជូនទៅបន្ទប់វះកាត់ តែពេទ្យបានឆ្លុះមើលអេកូម្ដងទៀត ហើយគ្រូពេទ្យបានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់មិនមានឧបករណ៍គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីវះកាត់ទេ ប្អូនទៅពេទ្យរុស្ស៊ីចុះ»។
អ្នកស្រី សុខចាន់ ថាអ្នកស្រីមិនមានលទ្ធភាព ដោយសារត្រូវចំណាយថវិកាលើថ្លៃឡាន អាហារ កន្លែងស្នាក់នៅ ប្រមាណ១ពាន់ដុល្លារ ទើបអ្នកស្រីសម្រេចចិត្តព្យាបាលតាមថ្នាំខ្មែរ។
លោកស្រីលើកឡើងថា៖ «ប្រសិនជាអាយុជីវិតយើងវែងក៏វារស់ ថ្នាំយើងផឹកផ្សំ ព្រោះពេលយើងទៅពេទ្យរុស្ស៊ី ក៏យើងអត់មានលទ្ធភាពមើល ព្រោះអីពេទ្យហ្នឹងវាថ្លៃ»។
លោកស្រីបន្តថា ចាប់តាំងពីពេលដែលអ្នកស្រីធ្លាក់ខ្លួនឈឺមក អ្នកស្រីមិនអាចទៅធ្វើការស៊ីឈ្នួលឱ្យគេហើយ ខណៈប្ដីមានមុខរបរជាទាហានដែលទទួលបានប្រាក់ខែជាង១លានរៀលប៉ុណ្ណោះ ហើយបច្ចុប្បន្ននេះគ្រួសារលោកស្រីជំពាក់ធនាគារ១ម៉ឺនដុល្លារ ហើយការប្រាក់បានកើនដល់១៥០០០ដុល្លារ។
អ្នកស្រី សុខចាន់ ឱ្យដឹងបន្តថា៖ «មានអារម្មណ៍ពិបាកណាស់ តែមិនដឹងថាធ្វើយ៉ាងម៉េច ពេលដែលយើងជំពាក់លុយធនាគារ ហើយយើងអត់មានលុយបង់ ហើយការប្រាក់ចេះតែកើនឡើង»។
ក្រៅពីអ្នកស្រី សុខចាន់ ដែលកំពុងធ្លាក់ខ្លួនក្នុងជំងឺមហារីកសុដន់ ទន្ទឹមហ្នឹងនេះក៏មានស្ត្រីខ្មែរជាច្រើននាក់កំពុងកើតជំងឺនេះផងដែរ។
បើយោងតាមការស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) ចំនួនករណីថ្មីនៃអ្នកកើតជំងឺមហារីកនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០ ស្រ្តីគ្រប់អាយុមានជំងឺមហារីកដោះចំនួន ១ ៨៧៧នាក់ស្មើនឹង១៨,៩ភាគរយ និងចំនួនស្រ្តីក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដែលបានស្លាប់ដោយជំងឺមហារីកសុដន់មានប្រមាណ៧៩៣នាក់ស្មើនឹង៦,៣ភាគរយ។
ហើយបើប្រៀបធៀបនៃការស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) បានឱ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំ២០១៤ ស្ត្រីកម្ពុជា ៥ ៥០០នាក់ បានស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីក។ ក្នុងចំណោមនោះ ស្ត្រីចំនួន១០,៣ ភាគរយ ឬស្មើនឹងប្រមាណ៥៦៦នាក់ បានស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីកសុដន់។ ដូចនេះតាមទិន្នន័យបង្ហាញថា អ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ និងអត្រាស្លាប់របស់អ្នកជំងឺមានការកើនឡើង។ ខណៈនាយករដ្ឋមន្ត្រីថ្មី ក្នុងឆ្នាំ២០២៣ ផ្តល់អាទិភាពខ្ពស់ចំពោះវិស័យសុខាភិបាល ប៉ុន្តែបែរជាថវិកាជាតិសម្រាប់វិស័យសុខាភិបាលបានថយចុះទៅវិញ។
យោងតាមទិន្នន័យ អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (Transparency International Cambodia) បានបង្ហាញថា ថវិកាជាតិសម្រាប់ក្រសួងសុខាភិបាលក្នុងឆ្នាំ២០២៣ មានចំនួន ២ ០៣៤ ៥៥២,៦លានរៀល ថយចុះ៥ភាគរយធៀបនឹងឆ្នាំ២០២២ មានចំនួនថវិកា ២ ១៤២ ២៧១,៤លានរៀល។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់ធនាគារពិភពលោក កម្ពុជាមានការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ និង វិបុលភាព ចុះនៅថ្ងៃទី២៩ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៩ បានបង្ហាញថា គិតចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៦ មូលនិធិសមធម៌សុខភាពបានផ្ដល់សេវាឥតគិតថ្លៃក្នុងការទទួលថែទាំសេវាសុខភាពជូនប្រជាជនក្រីក្រដោយទទួលបានការព្យាបាលនៅក្រៅមន្ទីរពេទ្យប្រមាណ២,៦លាននាក់ និងការព្យាបាលដោយសម្រាកក្នុងមន្ទីរពេទ្យចំនួន ១៩០ ០០០នាក់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។
ក្នុងចំណោមប្រជាជនចំនួន១៧លាននាក់ ៣០%ប្រើប្រាស់សេវាសុខភាពសាធារណៈ ខណៈពេលដែលនៅសេសសល់ជ្រើសរើសយកសេវាឯកជន។ កត្តានេះនាំឱ្យមានការចំណាយដោយប្រើប្រាស់លុយក្នុងហោប៉ៅយ៉ាងច្រើនសម្រាប់សេវាសុខភាពក្នុងឆ្នាំ២០១៧ ដែលមានប្រមាណ៦០%នៃចំណាយសុខាភិបាលសរុប។ ខណៈដែលការចំណាយសុខាភិបាលសរុបគឺ ៥,៩% នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់ប្រទេស ការចំណាយសម្រាប់មនុស្សម្នាក់គឺប្រហែល ៨២ដុល្លារលើវិស័យខាងលើ។
អ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ម្នាក់ទៀតដែលកំពុងតែសម្រាកព្យាបាលនៅលើគ្រែរនាបឫស្សីក្បែរមាត់បង្អួចក្នុងផ្ទះឈើមួយ មានស្បែកស្លេកស្លាំង និងមានក្រមារុំពីលើផង។ អ្នកស្រីដង្ហើមដកមួយៗ កែវភ្នែករលីងរលោង អមដោយបំពង់ទុយយោខ្យល់អុកស៊ីសែនដោតជាប់នឹងច្រមុះ។
អ្នកស្រី សុគណ អាយុ៣៩ឆ្នាំបានបញ្ចេញសំឡេងខ្សឹបៗសឹងតែស្ដាប់មិនឮ អ្នកស្រីកើតជំងឺមហារីកសុដន់ អស់រយៈពេលជាង២ឆ្នាំមកហើយ។ ជំងឺនេះមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យលោកស្រី រងទុក្ខវេទនាទេ ប៉ុន្តែជំងឺបានធ្វើឱ្យគ្រួសារ លោកស្រីធ្លាក់ក្នុងបំណុល ខណៈដែលមន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្តសៀមរាបថា មិនមានលទ្ធភាពព្យាបាលឱ្យជា។
លោក ភឹត និត ជាប្តីរបស់អ្នកស្រី សុគណ ដែលអង្គុយជាប់ប្រពន្ធ បានឱ្យដឹងថា ប្រពន្ធរបស់លោកបានចាប់ផ្ដើមមានជំងឺនេះនៅមុនឆ្នាំ២០២២ ដោយពេលនោះ លោកបានបញ្ជូនប្រពន្ធទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ ប៉ុន្តែមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋបានបដិសេធព្យាបាលដោយបារម្ភឆ្លងមេរោគកូវីដ-១៩។
លោក ភឹត និត បានបន្តថា៖ «ខ្ញុំគិតថាឱ្យតែប្រពន្ធខ្ញុំជា ខ្ញុំនឹងពុះពារ ប៉ុន្តែមិនដឹងថាអាចពុះពារដល់ពេលណា ព្រោះឥឡូវខ្ញុំកំពុងតែអស់លទ្ធភាពហើយ ខ្សត់អស់ពីខ្លួនហើយ សឹងតែថាបើគេទិញដី ខ្ញុំនឹងលក់ប្ដូរទៀត»។
លោក ភឹត និត ដើម្បីជួយកាត់បន្ថយការចំណាយព្យាបាល លោកស្នើសុំបណ្ណក្រីក្រ ពីអាជ្ញាធរឃុំ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរឃុំបដិសេធ បើទោះបីជាលោកបង្ហាញថាលោកមិនមានលទ្ធភាពព្យាបាលប្រពន្ធរបស់លោកបានក៏ដោយ។
លោក ភឹត និត បញ្ជាក់ថា៖ «ស្នើសុំបណ្ណក្រីក្រ គេអត់ឱ្យ មិនដឹងគេគិតថាម៉េច យើងសុំបណ្ណក្រីក្រ គេថាយើងអត់ទាន់ដល់លក្ខណៈដុនដាប តែខាងគ្រូពេទ្យគេថាយើងកំពុងលំបាកវេទនា»។
លោក ភឹត និត បន្តទៀតថា ក្នុងការព្យាបាលជំងឺ ឱ្យប្រពន្ធរបស់លោករហូតមកដល់ពេលនេះ បានចំណាយថវិកាសរុបជិត៣ម៉ឺន(២៨០០០ដុល្លារ) ព្រោះថាទាំងមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ និងឯកជនតម្រូវឱ្យបង់លុយពេលព្យាបាល។
លោក ភឹត និត បានបន្ថែមថា ទាំងមណ្ឌលសុខភាព មន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្ត និងពេទ្យឯកជនក្នុងខេត្តសៀមរាប នៅមិនអាចព្យាបាលជំងឺប្រពន្ធលោកបាន។ លោកបន្តថា ទោះជាលោកបញ្ជូនប្រពន្ធទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ និងឯកជនក្ដីនៅរាជធានី ប៉ុន្តែជំងឺប្រពន្ធរបស់លោកមិនបានជាសះស្បើយ ទើបលោកនាំប្រពន្ធមកព្យាបាលនៅផ្ទះទាំងគ្មានសង្ឃឹមថាជា។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក ភឹត និត ស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលជួយចេញថ្លៃព្យាបាលជំងឺប្រពន្ធលោក ហើយអាជ្ញាធរ ឃុំផ្ដល់បណ្ណក្រីក្រដល់គ្រួសារលោក ដើម្បីឱ្យមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋសង្គ្រោះប្រពន្ធរបស់លោកដោយឥតគិតថ្លៃ។
ចំណែកស្ត្រីមេម៉ាយរស់នៅឃុំព្រះដាក់ អ្នកស្រី ពេទ ពៅ មានអាយុ៥៤ឆ្នាំ មានមុខរបរធ្វើស្រែ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីបានបោះបង់របរនេះ ក្រោយមានជំងឺសុដន់ ក្នុងឆ្នាំ២០២២។ អ្នកស្រី ពៅ បន្តថាអ្នកស្រីទៅមន្ទីរពេទ្យខេត្តសៀមរាប ដើម្បីវះកាត់ដុំគីស ប៉ុន្តែគ្រូពេទ្យខេត្តប្រាប់លោកស្រីឱ្យទៅវះកាត់នៅភ្នំពេញដោយសារតែមន្ទីរពេទ្យខេត្តពុំមានសម្ភារៈគ្រប់គ្រាន់។
តែទោះជាគ្រូពេទ្យបដិសេធបែបនេះក្ដី អ្នកស្រី ពៅ ឱ្យដឹងថា អ្នកស្រីទទូចស្នើឱ្យវះកាត់នៅខេត្ត ដោយសារអ្នកស្រីពុំមានលទ្ធភាពទៅព្យាបាលនៅភ្នំពេញបាន។ អ្នកស្រីថា គ្រូពេទ្យបានទទួលយកសំណើអ្នកស្រី នឹងធ្វើការវះកាត់សុដន់ ផ្នែកខាងឆ្វេងចេញ កាលពីថ្ងៃទី២១ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៣ នៅមន្ទីរពេទ្យខេត្តសៀមរាប អស់១លានរៀលស្មើនឹង២៥០ដុល្លារ។
អ្នកស្រី ពៅ បានលើកឡើងថា អ្នកស្រីបានខ្ចីលុយធនាគារប្រាសាក់ដើម្បីសាងសង់ផ្ទះ ២០០០ដុល្លារ និងព្យាបាលប្តីចំនួន ២ ៥០០ដុល្លារ កាលពីឆ្នាំ២០១៨។ អ្នកស្រីបន្ថែមថាក្រោយការវះកាត់ដុំគីស មិនទាន់សះស្បើយនៅឡើយ ហើយភ្នែកខាងស្ដាំអ្នកស្រី ក៏ងងឹតទៀត។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំគ្មានគម្រោងខ្ចីលុយធនាគារទេ ដែលខ្លួនឯងជរាដល់ថ្នាក់នេះ ភ្នែកក៏ងងឹត……គ្មានគម្រោងខ្ចីលុយធនាគារទេ»។
ប្រធានមន្ទីរពេទ្យខេត្តសៀមរាប លោក ប៉ែន ផលគុណ បានឱ្យដឹងថា នៅក្នុង មន្ទីរពេទ្យខេត្តរបស់លោកនៅមិនទាន់មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការព្យាបាលជំងឺមហារីកសុដន់ទេ ព្រោះតែមន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្តមួយនេះនៅខ្វះអគារឯកទេស ធនធានគ្រូពេទ្យ និងឧបករណ៍ ជាដើម។ លោក ផលគុណ បន្តថា អ្នកជំងឺមួយចំនួនបានបញ្ជូន បន្តទៅព្យាបាលបន្តនៅភ្នំពេញ ក្នុងករណីដែលក្រុមគ្រូពេទ្យយល់ឃើញថាមិនអាចព្យាបាលអ្នកជំងឺបាន។
លោក ផលគុណ៖ «សម្រាប់ជំងឺមហារីកយើងអត់មានលទ្ធភាពព្យាបាលទេ យើងបានតែជួយការវះកាត់ទេ ការព្យាបាលចាក់គីមីអី ទាល់ទៅភ្នំពេញ»។
មេឃុំព្រះដាក់ លោក ភិន ថោង ឱ្យដឹងថា សម្រាប់ថវិកាឃុំ ដែលទទួលបានក្នុងឆ្នាំ២០២៣ នេះមានចំនួន៥០០លានរៀល ឬជាង១២សែនដុល្លារ សម្រាប់ផ្ដោតលើវិស័យធំៗមួយចំនួនរួមមានសេវាសង្គម ប្រាក់បៀវត្ស សម្រាប់ឃុំ និងការអភិវឌ្ឍឃុំ។
ទោះជាយ៉ាងណាលោក ភិន ថោង បានបន្តថា ថវិកាឃុំក៏មិនទាន់អាចជួយដល់ពលរដ្ឋដែលមានជំងឺផ្សេងៗ ឬជំងឺមហារីកសុដន់នោះទេ ប៉ុន្តែផ្នែកខ្លះ ថវិកាថ្នាក់ក្រោមជាតិនេះ អាចគាំទ្រកម្មវិធីចុះអប់រំពីបញ្ហាសុខភាពដល់ពលរដ្ឋ។
លោក ភិន ថោង បញ្ជាក់ថា សម្រាប់លោកពុំបានដឹងថា នៅឃុំរបស់លោកមានគ្រួសារអ្នកជំងឺ និងធ្លាក់ខ្លួនក្រីក្រនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណា ឃុំមិនមានកញ្ចប់ជួយជនរងគ្រោះគ្រប់គ្នា តែឃុំមានកញ្ចប់ថវិកាចំនួន៣០ម៉ឺនរៀលសម្រាប់គ្រួសារក្រីក្រ និងអ្នកមានជំងឺ។
លោក ភិន ថោង បន្ថែមថា៖ «ទាក់ទងនឹងសេវាសង្គម យើងទាក់ទងរួចហើយ និងសេវាសង្គមដើម្បីជួយជនក្រីក្រ ក្នុងថវិកាដែលយើងមាន តាមលក្ខណៈអ្វីដែលយើងបានគ្រោង៣លានរៀលក្នុងមួយត្រីមាស ប៉ុន្តែមិនអាចយកទៅជួយតែម្នាក់ទេ គឺម្នាក់បានតែ៣០រៀលប៉ុណ្ណោះ»។
ជុំវិញរឿងនេះ ប្រធានមន្ទីរពិសោធន៍វិភាគកោសិកាមហារីកនៅទីក្រុងសាន់ហ្រ្វាន់ស៊ីសស្កូ (San Francisco) និងមានបទពិសោធន៍លើជំងឺមហារីករយៈពេល១១ឆ្នាំ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ហាវ មនីរ័ត្ន មានប្រសាសន៍ថា ចំនួនអ្នកកើតជំងឺមហារីកសុដន់មិនថយចុះ ដោយសារតែស្រ្តីមិនទាន់យល់ច្បាស់ពីវិធានការបង្ការជំងឺមហារីកសុដន់។
លោកស្រី ហាវ មនីរ័ត្ន បន្ថែមថា វិធានការបង្ការមហារីកសុដន់ ដូចជាទីមួយស្ត្រីគួរស្ទាបបរិវេណសុដន់ជារៀងរាល់ខែដើម្បី រកដុំដែលមិនប្រក្រតី និងទីពីរស្រ្តីគួរទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីទៅថតសុដន់ ដោយ ម៉ាស៊ីន ម៉ាម៉ូហ្គ្រាម (Mammogram Machine) ជារៀងរាល់ឆ្នាំចាប់ពីអាយុ៤០ឆ្នាំឡើង ។
ខេមបូចា មិនអាចសុំការឆ្លើយតបជុំវិញរឿងនេះពីអ្នកនាំពាក្យសុខាភិបាល លោកស្រី ឱ វណ្ណឌីន និងលោកស្រី យស់ សម្បត្តិ បានទេ នៅថ្ងៃទី១៦ ខែតុលា។ អ្នកយកព័ត៌មានខេមបូចាបានស្នើសុំការឆ្លើយតបពីក្រសួងសុខាភិបាល ប៉ុន្តែមន្ត្រីរដ្ឋបាលម្នាក់អះអាងថា គ្រប់អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវដាក់ពាក្យស្នើសុំជាមុនសិន។
កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០២៣ អ្នកយកព័ត៌មានខេមបូចាបានខលទៅសម្ភាសអ្នកនាំពាក្យសុខាភិបាល លោកស្រី ឱ វណ្ណឌីន និង យស់ សម្បត្តិ ពីរ បី ដង ប៉ុន្តែពួកគាត់មិនបានឆ្លើយតប។ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០២៣ អ្នកយកព័ត៌មានខេមបូចាបានចុះទៅដល់ក្រសួងសុខាភិបាលផ្ទាល់ដើម្បីចង់ដឹងអំពីទិន្នន័យស្រ្តីដែលមានជំងឺមហារីកសុដន់ ប៉ុន្តែមន្ត្រីរដ្ឋបាលម្នាក់បានអះអាងថា គ្រប់អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវដាក់ពាក្យស្នើសុំជាមុនសិន។
អ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពសាធារណ: កញ្ញា នៅ លីហ៊ាង មានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើប្រជាពលរដ្ឋមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ គឺធ្វើឱ្យផលប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ និងសង្គមជាតិ។ កញ្ញា លីហ៊ាង បន្តថា នៅពេលដែលសង្គមមួយមានមនុស្សឈឺកាន់តែច្រើន ធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចជាតិនឹងធ្លាក់ចុះ ព្រោះសង្គមត្រូវការធនធានមនុស្សមានសុខភាពល្អ។
ក្នុងចំណោមគោលនយោបាយធំៗ៦ចំណុចសម្រាប់អនុវត្តនៅក្នុងរយៈពេលវែងរបស់លោក ហ៊ុន ម៉ាណែត ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីថ្មីក្នុងឆ្នាំ២០២៣ ជាពិសេស គឺចំណុចទីមួយគឺ ការពង្រីកសេវាថែទាំសុខភាពឆ្ពោះទៅរកការគ្រប់ដណ្ដប់សុខភាពជាលក្ខណៈសកល គោលនយោបាយវិស័យសុខាភិបាល ប៉ុន្តែបែរជាថវិកាជាតិសម្រាប់វិស័យសុខាភិបាលបានថយចុះទៅវិញ។ អំឡុងពេលដែលការស្រាវជ្រាវរកឃើញថា មានការកើនឡើងនៃអ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
ដោយឡែក នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា លោក ប៉ិច ពិសី បានកត់សម្គាល់ឃើញថា វិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជានៅមានកម្រិត ទើបពលរដ្ឋមួយចំនួនសុខចិត្តចំណាយថវិកាផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីព្យាបាលជំងឺនៅក្រៅប្រទេស។ លោក ប៉ិច ពិសី បន្តថា មុននឹងការបង្កើតកញ្ចប់ថវិកាទៅលើវិស័យនេះ រដ្ឋគួរធ្វើការងារអាទិភាពសំខាន់ៗដូចជាការពង្រឹងលើក្រមសីលធម៌ សេវាកម្ម និងធ្វើឱ្យមានសមាមាត្រចំនួនគ្រូពេទ្យ ជាពិសេសនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល។
លោក ប៉ិច ពិសី ថ្លែងថា៖ យើងត្រូវបញ្ជូនគ្រូពេទ្យជំនាញទៅកាន់ទីតាំងដែលពលរដ្ឋចាំបាច់ ជាពិសេសតំបន់ដាច់ស្រយាល យើងឃើញថាបច្ចុប្បន្ននេះយើងឃើញថាគ្រូពេទ្យនៅប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅទីប្រជុំជន។
លោក ប៉ិច ពិសី បន្ថែមថា ក្រសួងគួរចាត់វិធានការលើភាពមិនប្រក្រតីដែលគ្រូពេទ្យយកថវិកាលើសកាលកំណត់ពីអ្នកជំងឺ និងគ្រូពេទ្យរដ្ឋឆ្លៀតបើកមន្ទីរពេទ្យផ្ទាល់ខ្លួនដែលនាំឱ្យធ្លាក់គុណភាពព្យាបាលជំងឺ។
ចំណែកអ្នកស្រី សុខ ឡៅ អាយុ៦០ឆ្នាំ ជាម្ដាយក្មេករបស់អ្នកជំងឺ គឺអ្នកស្រី សុខចាន់ លើកឡើងទាំងអួលដើមករថា អ្នកស្រីបានចេញមុខធានាខ្ចីលុយធនាគារឱ្យកូនប្រុសយកលុយទៅព្យាបាលប្រពន្ធ ខណៈដែលពេលនេះ កូនប្រសាស្រីកំពុងតែមានជំងឺមហារីកធ្ងន់ធ្ងរមិនអាចទៅធ្វើការខាងក្រៅបាន។ អ្នកស្រីលើកឡើងថា កាលពីកូនប្រសាស្រីមិនទាន់មានជំងឺមហារីក វាធ្វើការតាមផ្ទះឱ្យគេនៅភ្នំពេញ ដោយរកបាន១៥០ដុល្លារក្នុងមួយខែ។
អ្នកស្រីបានបន្ថែមថា៖ «កូនប្រុសរវល់តែមើលប្រពន្ធ ឱ្យតែបានថ្លៃភ្លាមលក់ដីសងធនាគារ ប៉ុន្តែលក់វាអត់ចេញ អាដីដែលកូនធ្វើទាហាននោះ។ ណាកូនឈឺ ណាលុយ ធនាគារផង នៅពេលជំពាក់លុយធនាគារ ហើយគ្មានប្រាក់សម្រាប់បង់ មានអារម្មណ៍ភ័យ ដេកអត់ដែលលក់»៕
