កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរដែលត្រូវបានបង្ខំឲ្យស្ថិតនៅដាច់ដោយឡែកពីគេ (ធ្វើចតាឡីស័ក) ដោយមិនទទួលបានប្រាក់ឈ្នួល ក្នុងរយៈពេល ១៤ថ្ងៃ ដោយសារតែការព្រួយបារម្ភពីវីរុសកូរ៉ូណា និយាយថា ពួកគេព្រួយបារម្ភអត់មានលុយសម្រាប់ចំណាយប្រចាំថ្ងៃ ដូចជា ម្ហូបអាហារ ជាដើម ប្រសិនបើពួកគេមិនទទួលបានជំនួយហិរញ្ញវត្ថុពីថៅកែរោងចក្រ ឬពីរដ្ឋាភិបាលទេនោះ ។
កម្មករដែលមិនបានមកធ្វើការក្នុងអំឡុងពេលថ្ងៃឈប់សម្រាកបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរដែលរដ្ឋាភិបាលបានលុបចោលកាលពីសប្ដាហ៍មុន ត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការត្រួតពិនិត្យនិងតាមដានសុខភាពនៅពេលវិលត្រឡប់ចូលធ្វើការវិញ នៅថ្ងៃចន្ទនេះ ។ កម្មករទាំងឡាយណាដែលមានរោគសញ្ញាសង្ស័យវិជ្ជមានវីរុសកូវីដ១៩ នឹងត្រូវដាក់ឲ្យដាច់ដោយឡែកពីគេនៅតាមមណ្ឌលចតាឡីស័កដែលរៀបចំដោយអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាល ចំណែកឯអ្នកដែលគ្មានរោគសញ្ញា ត្រូវស្ថិតនៅដោយឡែកពីគេចំនួន ១៤ថ្ងៃ នៅតាមផ្ទះរៀងខ្លួន ។
ប៉ុន្តែ ដោយពុំទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលក្នុងអំឡុងពេលនៅដាច់ដោយឡែកពីគេ ១៤ថ្ងៃ នៃវិធានការបង្ការសុខភាព បានបង្កឲ្យស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុដែលលំបាកស្រាប់ទៅហើយកាន់តែលំបាកបន្ថែមទៀត សម្រាប់កម្មកររោងចក្រប្រមាណ ៣ម៉ឺននាក់ ដែលត្រូវបានបង្ខំឲ្យផ្អាកពីការងារដើម្បីស្ថិតនៅដាច់ដោយឡែកពីគេ ។
ភុន ស្រីភីម អាយុ ២១ឆ្នាំ ជាកម្មការិនីធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រ CTW ដែលមានថៅកែជាជនជាតិ
អាមេរិក ស្ថិតនៅក្នុងខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ បាននិយាយថា នាងបាននិងកំពុងអនុវត្តតាមបទបញ្ជាក្នុងការរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីគេនៅឯផ្ទះ បន្ទាប់ពីមិនបានទៅធ្វើការក្នុងអំឡុងពេលថ្ងៃឈប់សម្រាកបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ប៉ុន្តែ រូបនាងថាគ្មានលុយកាក់សម្រាប់ការចាយវាយប្រចាំថ្ងៃ ដូចជា ទិញម្ហូបអាហារ ជាដើម ។
នាងបាននិយាយថា នាងឲ្យមិត្តភក្ដិចេញទៅទិញបាយនិងម្ហូបឲ្យ ប៉ុន្តែលុយសន្សំគឺបានចាយអស់ហើយបន្តថា ការវិលត្រឡប់ចូលធ្វើការវិញក្នុងរយៈពេល ២សប្ដាហ៍ គឺជាការលំបាក ។
ស្រីភីម បាននិយាយ៖ «ខ្ញុំត្រូវចំណាយពី ៨ពាន់រៀល ទៅ ១ម៉ឺនរៀល [ប្រហែល ២ដុល្លារ ទៅ ២,៥ដុល្លារ] សម្រាប់ការហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគ្មានលុយគ្រប់គ្រាន់ទេ សម្រាប់ការចាយវាយក្នុងរយៈពេល ១៤ថ្ងៃ ឬច្រើនថ្ងៃទៅមុខទៀត នៅពេលខ្ញុំវិលត្រឡប់ចូលធ្វើការវិញ ។ ខ្ញុំសូមស្នើទៅរដ្ឋាភិបាល ឬរោងចក្រ សូមជួយផ្ដល់លុយកាក់សម្រាប់ការហូបចុក ក្នុងអំឡុងពេល
អនុវត្តវិធានដាក់ដាច់ដោយឡែន ១៤ថ្ងៃ នេះផង» ។
កម្មករនៅរោងចក្រ CTW មួយរូបទៀត ឈ្មោះ សូ សុភ័ក្ត្រ អាយុ ៣៦ឆ្នាំ បាននិយាយថា អ្នកនាងបានច្បាប់អនុញ្ញាតពីរោងចក្រឲ្យឈប់សម្រាកពីថ្ងៃទី១៤ ដល់ថ្ងៃទី១៩ ខែមេសា បើទោះបីគេលុបចោលថ្ងៃឈប់សម្រាកបុណ្យចូលឆ្នាំក្ដី ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលអ្នកនាងវិលត្រឡប់មកចូលធ្វើការវិញ នៅថ្ងៃទី២០ ខែមេសា ខាងរដ្ឋបាលបានប្រាប់អ្នកនាងឲ្យទៅធ្វើការពិនិត្យសុខភាព នៅឯសាលាវិទ្យាល័យជម្ពូវ័ន្ត ជាទីកន្លែងដែលរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតជាមណ្ឌលចតាឡីស័ក ។
សុភ័ក្ត្រ បាននិយាយថា៖ «បន្ទាប់ពីពិនិត្យសុខភាពរួចហើយ ពេទ្យប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំអាចទៅរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីគេឯងនៅក្នុងផ្ទះ រយៈពេល ១៤ថ្ងៃ ដោយមិនត្រូវរស់នៅជាមួយអ្នកផ្សេងទេ ហើយត្រូវតែពាក់ម៉ាស់» ។
សុភ័ក្ត្រ និយាយថា នាងក៏កំពុងមានបញ្ហាលុយកាក់ផងដែរ បន្ទាប់ពីត្រូវបង្ខំចិត្តមិនទៅធ្វើការរយៈពេលយូរថ្ងៃបែបនេះ ប៉ុន្តែថា នាងជឿជាក់ថាជំនួយឧបត្ថម្ភដែលនាងរំពឹង នឹងត្រូវគេផ្ដល់ឲ្យ ។
សុភ័ក្ត្រ បន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមិនហ៊ានស្នើសុំទៅរដ្ឋាភិបាលទេ ដូច្នេះ ខ្ញុំមានតែត្រូវតស៊ូលំបាកដោយខ្លួនឯង»។
ស្ត្រីជាកម្មការិនីរោងចក្រកាត់ដេរមួយរូបទៀត ឈ្មោះ ទូច សុខនី អាយុ ២៩ឆ្នាំ ធ្វើការនៅរោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ Bowker Garment ស្ថិតក្នុងស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្ដាល បាននិយាយថា រូបនាងក៏បានសុំច្បាប់ឈប់សម្រាកផ្លូវការនៅក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីខ្មែរ ពីថ្ងៃទី៩ ដល់ថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ប៉ុន្តែនៅពេលនាងវិលត្រឡប់ចូលធ្វើការវិញ ខាងរោងចក្រជាចាត់ទុកថា រូបនាងបានគេចពីការងារទៅវិញ ។
សុខនី បាននិយាយថា៖«ខ្ញុំត្រូវបានខាងរោងចក្របង្ខំឲ្យផ្ដិតមេដៃលើលិខិតបញ្ឈប់ពីការងារ ដោយសារពួកគេចោទខ្ញុំថា មិនស្ដាប់ ឬមិនគោរពលក្ខខណ្ឌការងាររបស់ខ្ញុំ និងការណែនាំរបស់ក្រសួងការងារ ។ ខ្ញុំបានយល់ព្រម ពីព្រោះខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនអាចឈ្នះរោងចក្របានទេ»។
សុខនី បាននិយាយថា នាងបានវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់នាងវិញ ដែលស្ថិតនៅក្នុងស្រុកភ្នំស្រួច ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ហើយនឹងស្វែងរកការងារជាអ្នកបេះផ្លែឈើ ដើម្បីរកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិត ក្នុងនោះរួមទាំងសងបំណុលមួយខែ ១០០ដុល្លារ ដែលនាងជំពាក់ស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុមួយ កាលដែលនាងខ្ចីយកមកទិញម៉ូតូ ។
សុខនី និយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងស្វែងរកការងារជាកម្មករបេះផ្លែស្វាយ និងថែទាំដើមស្វាយ នៅចម្ការស្វាយដែលគ្រប់គ្រងដោយជនជាតិចិន និងវៀតណាម នៅក្បែរភូមិខ្ញុំ ដែលក្នុងមួយថ្ងៃ ខ្ញុំអាចរកបាន ២ម៉ឺន ៥ពាន់រៀល [ប្រហែល ៦,២៥ដុល្លារ] ដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារខ្ញុំ»។
នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយចេញកាលពីថ្ងៃចន្ទ ក្រសួងការងារបានការពារបទបញ្ជាដាក់កម្មករឲ្យនៅដោយឡែកនិងវិធានការចតាឡីស័ករបស់ខ្លួន ថាជាការចាំបាច់ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងរាលដាលនៃវីរុសកូរ៉ូណានៅក្នុងរោងចក្រ បន្ទាប់ពីកម្មកររោងចក្រមួយចំនួនមិនបានគោរពតាម
បទបញ្ជាមិនឲ្យធ្វើដំណើរនិងចំណាយពេលវេលាជាមួយក្រុមគ្រួសារ កាលពីសប្ដាហ៍មុន ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ សរសេរថា៖ «គោលបំណងនៃការពិនិត្យសុខភាព គឺដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងវីរុស
កូរ៉ូណាដែលអាចកើតមានឡើង ទៅលើកម្មករជាង ៩៥% ដែលបាននៅធ្វើការក្នុងអំឡុងបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ និងដើម្បីតាមដានសុខភាពរបស់កម្មករ ដែលបានឈប់សម្រាកក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ »។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍បានបន្ថែមទៀតថា កម្មករជាង ១០០នាក់ ត្រូវបានដាក់ឲ្យនៅដាច់ដោយឡែក នៅក្នុងបរិវេណសាលាវិទ្យាល័យជម្ពូវ័ន្ត ។
លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា ដែលជាសហជីពឯករាជ្យ បាននិយាយថា បើទោះបីជាមានផលលំបាកក្ដី រូបលោកពិបាកនឹងមិនគាំទ្រចំពោះយុទ្ធសាស្ត្រដែលរារាំងកម្មករដែលបានធ្វើដំណើរនៅពេលចូលឆ្នាំ មិនឲ្យចូលរោងចក្រវិញណាស់ ។
លោក អាត់ ធន់ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំគាំទ្រវិធានការរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការដាក់ឲ្យនៅដោយឡែក នូវកម្មករណាដែលបានធ្វើដំណើរទៅស្រុកកំណើតក្នុងអំឡុងពេលចូលឆ្នាំ ដើម្បីបង្ការការផ្ទុះឡើងនូវជំងឺកូវីដ១៩ »។ លោកក៏បានបន្ថែមផងដែរថា រោងចក្រគួរតែពិចារណាផ្ដល់ការឧបត្ថម្ភដល់កម្មករ ។
លោក មឿន តុលា នាយកប្រតិបត្តិ មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារនិងសិទ្ធិមនុស្ស បានមានប្រសាសន៍ថា វិធានការដាក់ឲ្យនៅដោយឡែក គឺជាការចាំបាច់ ប៉ុន្តែលោកថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ច្រើនថែមទៀតទៅលើការធានាថា កម្មករនិងគ្រួសាររបស់ពួកគេនៅអាចមានអាហារហូបចុក នៅមុនពេលពួកគេអាចចូលធ្វើការវិញបាន ។
លោក តុលា មានប្រសាសន៍ថា៖ «ការរក្សាគម្លាត គឺសំខាន់ណាស់ក្នុងការបង្ការជំងឺកូវីដ១៩ ដូច្នេះ ពួកគេបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រជាជនស្នាក់នៅផ្ទះ»។ លោក តុលា ក៏បានលើកយកប្រទេសអាមេរិកមកធ្វើជាឧទាហរណ៍ផងដែរ ដោយកត់សម្គាល់ថា ប្រជាជននៅទីនោះត្រូវគេបង្ខំឲ្យរស់នៅដាច់ដោយឡែក ប៉ុន្តែ ទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភ ១២០០ដុល្លារ ដើម្បីជួយដល់ពួកគេ។
លោក តុលា មានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រទេសកម្ពុជាពុំមានយន្តការនេះទេ លើកលែងតែវិស័យកាត់ដេរ ដែលកម្មករណាដែលត្រូវគេព្យួរការងារ នឹងទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភ ៤០ដុល្លារ ក្នុងម្នាក់ៗ ពី
រដ្ឋាភិបាល និង ៣០ដុល្លារទៀត ពីថៅកែរោងចក្រ។ អ្នករត់ម៉ូតូឌុប និងបុគ្គលិកខារ៉ាអូខេ ពុំទទួលបានប្រាប់ឧបត្ថម្ភដូចគ្នានោះទេ»។
ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាប្រចាំខែនៅក្នុងវិស័យកាត់ដែរ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២០ គឺ ១៩០ដុល្លារ ។
លោក តុលា បានបន្ថែមថា ទោះបីមានការអនុវត្តវិធានការចតាឡីស័កនិងដាក់ឲ្យរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីគេចំពោះកម្មករណាដែលមិនមកធ្វើការក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ស្ថានភាពនៅក្នុងរោងចក្រនៅតែបង្កហានិភ័យនៃការឆ្លងជំងឺចំពោះកម្មករភាគច្រើនបំផុត ដដែល។
លោក តុលា បន្ថែមថា៖ «ប្រសិនបើយើងនិយាយអំពីការរក្សាគម្លាត វិស័យកាត់ដេរមិនមានទេ ។ ប្រសិនបើកម្មករម្នាក់ឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ រូបគេនឹងចម្លងដល់កម្មករជាច្រើនផ្សេងទៀត»៕
