សមាជិកសហគមន៍ក្រីក្រជាច្រើនដែលរងផលប៉ះពាល់ពីការអភិវឌ្ឍក្នុងរាជធានីភ្នំពេញបានស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលឲ្យផ្ដល់ដំណោះស្រាយដល់ពួកគេ ដើម្បីបានរស់នៅក្នុងទីក្រុង ខណៈអ្នកទាំងនេះកំពុងប្រឈមនឹងការបណ្ដេញចេញដោយបង្ខំ។
តំណាងសហគមន៍យ៉ាងតិចចំនួនប្រាំ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវរថភ្លើង ប្រឡាយទឹក និងមាត់បឹងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមមួយកាលពីថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣ ខែតុលា ចំថ្ងៃប្រារព្ធទិវាសិទ្ធិលំនៅដ្ឋានពិភពលោក ជំរុញឲ្យមានការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង។ ប្រជាសហគមន៍ក្នុងទីក្រុងទាំងនេះបានឲ្យដឹងថាពួកគេបានរង់ចាំអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ សម្រាប់ដំណោះស្រាយពីអាជ្ញាធរ ដើម្បីទទួលបានជំនួយបន្ទាប់ពីមានការជូនដំណឹងថាពួកគេត្រូវរើចេញពីលំនៅដ្ឋានដើម្បីយកទីតាំងសម្រាប់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ឯកជន ឬគម្រោងហេដ្ឋរចនាសម្ព័ន្ធរបស់រដ្ឋ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍បានសរសេរថា៖ «យើងជំរុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលអភិវឌ្ឍដោយគោរពសិទ្ធិមនុស្សដែលមានចែងក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងច្បាប់អន្តរជាតិស្ដីពីសិទ្ធិមនុស្ស»។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍បន្ថែមថា៖ «អ្នកអភិវឌ្ឍត្រូវតែពិភាក្សាជាមួយអ្នករងផលបះពាល់ និងរួមបញ្ចូលប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រក្នុងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ទីក្រុងផងដែរ»។
លោក អ៊ឺង សំបូរ តំណាងសហគមន៍ផ្លូវរថភ្លើង លើកឡើងថា ប្រជាពលរដ្ឋកំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ព្រោះពួកគេមិនទាន់ទទួលបានដំណោះស្រាយច្បាស់លាស់ និងចេះតែពន្យារពេល។
លោក សំបូរ ឲ្យដឹងថា៖ «ពីរបីឆ្នាំក្រោយពីមានការជូនដំណឹងឲ្យរើចេញ យើងមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេចំពោះផ្ទះរបស់យើង។ ផ្ទះរបស់ពួកយើងឥឡូវទ្រុឌទ្រោមអស់ហើយ»។ លោកបន្ថែមថា៖ «យើងមិនទាន់ទទួលបានការឆ្លើយតបយ៉ាងម៉េចពីអាជ្ញាធរទេ។ ពួកយើងកំពុងស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់»។
អាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញកំពុងអភិវឌ្ឍផ្លូវបេតុងទទឹង១២ម៉ែត្រ និងប្រព័ន្ធលូ តាមបណ្ដោយផ្លូវរថភ្លើង ដែលការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ប្រជាពលរដ្ឋរាប់សិបគ្រួសាររស់នៅតាមបណ្ដោយផ្លូវរថភ្លើងតាំងពីខណ្ឌទួលគោកដល់ខណ្ឌដូនពេញ និងបន្តដល់ខណ្ឌឫស្សីកែវ។
លោក សំបូរ បន្តថា សហគមន៍ផ្លូវរថភ្លើងចំនួនពីរត្រូវបានអាជ្ញាធរផ្ដល់លក្ខខណ្ឌផ្សេងគ្នា និងមិនទាន់មានភាពច្បាស់លាស់ពីការផ្ដល់ទីតាំងថ្មី។ លោកថា អាជ្ញាធរខណ្ឌឫស្សីកែវ បានសន្យាផ្លាស់ទីប្រជាពរដ្ឋទៅទីតាំងផ្សេងក្បែរទីតាំងចាស់ ខណៈអាជ្ញាធរខណ្ឌទួលគោកអាចផ្លាស់ទីប្រជាពលរដ្ឋទៅទីតាំងផ្សេងក្នុងខេត្តកណ្ដាលប្រហែល២០គីឡូម៉ែត្រពីភ្នំពេញ។
លោកឲ្យដឹងទៀតថា៖ «ពួកយើងជាគ្រួសាររងផលប៉ះពាល់ដូចគ្នានៅតាមបណ្ដោយផ្លូវរថភ្លើង យើងគួរទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ដូចគ្នា»៊។ ដោយលោកឲ្យដឹងទៀតថា៖ «យើងនឹងមិនចាកចេញពីទីក្រុងនោះទេ»។
អ្នកស្រី ហ៊ួរ សុខនាង វ័យ៥៥ឆ្នាំ រស់នៅសហគមន៍ផ្លូវរថភ្លើងក្នុងខណ្ឌឫស្សីកែវ ឲ្យដឹងដែរថា កាលពីបីឆ្នាំមុនអាជ្ញាធរបានសន្យាថានឹងប្ដូរទីតាំងអ្នកស្រីឲ្យទៅរស់នៅទីតាំងផ្សេងក្នុងខណ្ឌដដែល។ ប៉ុន្តែតាំងពីពេលនោះមក អ្នកស្រីថា មិនទាន់ទទួលបានព័ត៌មានថ្មីទៀតពីអាជ្ញាធរនោះទេ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ អ្នកស្រីថា អ្នកស្រីបានបាត់បង់ផ្ទះទៅហើយ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ ផ្ទះរបស់ខ្ញុំទ្រុឌទ្រោមអស់ហើយ គេហាមមិនឲ្យយើងធ្វើអ្វីនោះទេ»។
អ្នកស្រី បញ្ជាក់ថា នៅពេលនោះគ្រួសារជាច្រើនបានត្រឹមទទួលការសន្យាផ្ទាល់មាត់ពីអាជ្ញាធរ មិនមានឯកសារបញ្ជាក់អ្វីនោះទេ។
អ្នកស្រី បានឲ្យដឹងទៀតថា៖ «ពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា អស់ជំនឿ ពីព្រោះវាមានរយៈពេលបីឆ្នាំហើយតាំងពីមានការសន្យាមក ហើយយើងនៅតែបន្តរស់នៅតាមបណ្ដោយផ្លូវរថភ្លើង»។ ដោយអ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «យើងជំរុញឲ្យអាជ្ញាធរពន្លឿនការរកទីតាំងដោះដូរជូនប្រជាពលរដ្ឋឲ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ បើសិនជាអាជ្ញាធរប្តូរចិត្ត និងឲ្យយើងចាកចេញពីទីក្រុង យើងនឹងមិនទៅទេ ពីព្រោះពួកគេបានសន្យាហើយថាឲ្យពួកយើងនៅទីនេះ»។
កាលពីសប្ដាហ៍មុន ប្រជាពលរដ្ឋរងផលប៉ះពាល់ចំនួន៣០គ្រួសាររស់នៅតាមបណ្ដោយផ្លូវរថភ្លើងបានជួបជាមួយមន្ត្រីសាលាក្រុងទាមទាររស់នៅក្នុងទីក្រុងបន្តទៀត។
លោក ជា ពិសី អភិបាលខណ្ឌទួលគោកថ្មី មានប្រសាសន៍ថាសាលារាជធានីភ្នំពេញបានណែនាំលោកឲ្យពិភាក្សាបញ្ហានេះជាមួយប្រជាពលរដ្ឋកាលពីថ្ងៃសុក្រ កន្លងទៅ ប៉ុន្តែកិច្ចប្រជុំបានលើកពេលទៅថ្ងៃចន្ទវិញ។ យ៉ាងណា លោកបដិសេធផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិត។
អភិបាលរងរាជធានីភ្នំពេញ លោក កើត ឆែ និងអ្នកនាំពាក្យ លោក ម៉េត មាសភក្ដី មិនអាចទាក់ទងសុំការអត្ថាធិប្បាយបានទេ។
សមាជិកសហគមន៍ផ្សេងទៀត ដែលបានចុះហត្ថលេខាក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមនោះ បានឲ្យដឹងដែរថា ពួកគេបានស្នើទៅរដ្ឋាភិបាលឲ្យជួយអន្តរាគមន៍តាំងពីឆ្នាំ២០១៧ មកម្លេះ ប៉ុន្តែមិនទាន់មានការឆ្លើយតបយ៉ាងនៅឡើយ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមនោះ ក៏បានជំរុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដូចជាផ្លូវ ប្រព័ន្ធអគ្គិសនី និងទឹកស្អាត សម្រាប់ប្រជាសហគមន៍ដែលទទួលបានការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង។
របាយការណ៍មួយចេញដោយអង្គការសមាគមធាងត្នោតកាលពីឆ្នាំ២០២០ ស្ដីពីការបណ្ដេញចេញ និងដោះដូរទីតាំង ឲ្យដឹងថាគិតតាំងពីទសវត្សន៍ឆ្នាំ១៩៨០មក សហគមន៍ជាង៥០ មានប្រជាពលរដ្ឋជាង៤០ ០០០នាក់រងការបណ្ដេញចេញ ក្នុងនោះភាគច្រើនមិនទទួលបានសំណងសមរម្យ។
លោក សឿង សារ៉ន នាយកប្រតិបត្តិអង្គការសមាគមធាងត្នោត មានប្រសាសន៍ថា អាជ្ញាធរគួរតែមានហេតុផលច្បាស់លាស់ពេលដោះស្រាយជាមួយនឹងសហគមន៍រងផលប៉ះពាល់ ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយប្រកបដោយតម្លាភាព។
លោកបន្តថា៖ «យើងឃើញថាដំណោះស្រាយបច្ចុប្បន្នល្អប្រសើជាងពីមុន ពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋរងការបណ្ដេញចេញពីទីក្រុងដោយបង្ខំ»។ លោកបន្ថែមថា៖ «តាមអ្វីដែលយើងបានឃើញនាពេលកន្លងមក ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើនមិនចង់ចេញពីទីក្រុងទេ ពួកគេចង់បានការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង ឬបានទីតាំងនៅក្បែរទីតាំងចាស់។ អាជ្ញាធរ និងភាគីពាក់ព័ន្ធត្រូវជជែកគ្នាដោយចំហ តម្លាភាព និងត្រូវមានគណនេយ្យភាព»។ (រាយការណ៍បន្ថែមដោយ សំ សុពេជ្រ)
ប្រែសម្រួលពីអត្ថបទភាសាអង់គ្លេស៖ Urban poor communities urge faster solutions to avoid displacement
