មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស ហៅកាត់ថា(សង់ត្រាល់)បានរកឃើញថា តម្រូវការចំណាយថវិកាច្រើន និងនីតិវិធីស្មុគស្មាញនៃការធ្វើឯកសារជាកត្តាធ្វើឱ្យពលករខ្មែរសម្រេចចិត្តប្រថុយគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការធ្វើចំណាកស្រុកខុសច្បាប់តាមរយៈមេខ្យល់ ឬថៅកែក្រុមហ៊ុន។
អង្គការសង់ត្រាល់បានបញ្ជាក់នៅក្នុងទិវាពលករចំណាកស្រុកអន្តរជាតិតាមរយៈសេចក្តីថ្លែងការណ៍នៅថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ថា ពលករចំណាកស្រុកខ្មែរភាគច្រើនមិនអាចធ្វើចំណាកស្រុកតាមប្រព័ន្ធនៃកិច្ចយោគយល់គ្នា(MOU)បានឡើយ ដោយសារតែពួកគាត់ត្រូវចំណាយពេលវេលា និងថវិកាច្រើន ថែមទាំងឆ្លងកាត់នីតិវិធីស្មុគស្មាញ។ បញ្ហានេះហើយដែលជំរុញឱ្យពួកគេជ្រើសយកការចំណាកស្រុកតាមរយៈមេខ្យល់ និងសាច់ញាតិ ជាងការទៅតាមទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករ។
ក្នុងទិវាពលករចំណាកស្រុកអន្តរជាតិលើកទី២៤នេះ អង្គការសង់ត្រាល់បានរៀបចំឡើងនៅទីតាំងចំនួន១៦ ក្នុងខេត្តចំនួន៦ រួមមាន ខេត្តកំពង់ធំ សៀមរាប ព្រះវិហារ បន្ទាយមានជ័យ បាត់ដំបង និងពោធិ៍សាត់។ ក្នុងនោះអង្គការសង់ត្រាល់ក៏បានយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ ញត្តិ និងអនុសាសន៍ ជូនទៅក្រសួងការងារ ដើម្បីឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិនិត្យ និងពិចារណា ដើម្បីដាក់ចូលជាគោលនយោបាយជាតិ ក្នុងការលើកកម្ពស់ការការពារសិទ្ធិ និងកិច្ចគាំពារសង្គមដល់ពលករចំណាកស្រុកតាមរយៈការជ្រើសរើសប្រកបដោយក្រមសីលធម៌។
នៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍បានបង្ហាញថា ពលករជាង៦៤ភាគរយដែលត្រូវបានសម្ភាសន៍សុទ្ធតែមានបំណុលធនាគារ គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ឬចងការឯកជន។ បញ្ហាបំណុលនេះកាន់តែរុញច្រានឱ្យពលករបង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកដោយប្រថុយប្រថានតាមមេខ្យល់ ដោយសារមិនអាចរង់ចាំយូរក្នុងការរៀបចំឯកសារបាន ហើយកត្តានេះអាចធ្វើឱ្យពួកគាត់ងាយប្រឈមនឹងការចាញ់បោកមេខ្យល់ រងគ្រោះដោយសារការជួញដូរមនុស្ស និងមិនទទួលបានការការពារសិទ្ធិ និងកិច្ចគាំពារសង្គមបានពេញលេញនៅឡើយ។
អង្គការសង់ត្រាល់បញ្ជាក់ថា៖ «ពួកគេត្រូវប្រញាប់ស្វែងរកការងារធ្វើឱ្យបានឆាប់រហ័ស ដើម្បីអាចរកប្រាក់សងបំណុលបានកាន់តែលឿន។ ស្ថានភាពនេះអាចនាំឱ្យពលករចំណាកស្រុកមិនអាចស្វែងរក និងទទួលបានព័ត៌មានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៅឡើយ ដែលបណ្តាលឱ្យពួកគេសម្រេចចិត្តមិនបានត្រឹមត្រូវ ងាយចាញ់បោកមេខ្យល់ និងធ្លាក់ជាកម្មវត្ថុនៃការជួញដូរមនុស្ស និងកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្មជាដើម»។
ប្រធានកម្មវិធីប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស និងទេសន្តរប្រវេសន៍នៃអង្គការសង់ត្រាល់ លោក ឌី ថេហូយ៉ា បានឱ្យដឹងថា តាមរយៈការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ពលករខ្មែរដែលបានចំណាកស្រុកទៅប្រទេសថៃខុសច្បាប់មានប្រមាណ២,២លាននាក់ ខណៈអ្នកចំណាកស្រុកតាមប្រព័ន្ធនៃកិច្ចយោគយល់គ្នា(MOU)មានប្រមាណ១៥ភាគរយក្នុងចំណោមពលករខ្មែរនៅថៃសរុប។
លោកបញ្ជាក់ដែរថា ការចំណាកស្រុកដោយស្របច្បាប់នៅមានចំនួនតិចតួច ដោយសារតែពលករត្រូវចំណាយថវិកាក្នុងម្នាក់យ៉ាងហោចណាស់ជិត១ពាន់ដុល្លារ ដើម្បីរត់ការឯកសារទម្រាំអាចបានទៅប្រទេសថៃ ហើយក៏ថាការរៀបចំឯកសារនោះទៀតសោតត្រូវចំណាយពេលយូរ និងមិនមានតម្លាភាព។
លោកថ្លែងថា៖ «ទី១តម្លៃអត់មានតម្ភាភាព ហើយមានតម្លៃខ្ពស់។ ទី២ដំណើរការហ្នឹងវាមានភាពស្មុគស្មាញ ហាក់ដូចជាមិនទាន់មានភាពប្រសើរឡើងទេ។ ទី៣ យើងឃើញថានៅពេលដែលពួកគាត់ត្រូវបានគេធ្វើបាប ចាញ់បោកគេតាមរយៈមេខ្យល់ ឬក្រុមហ៊ុននោះ វិធានការនៃចំណាត់ការទៅលើជនល្មើស ឬក្រុមហ៊ុនទុច្ចរិត ហាក់មិនមានប្រសិទ្ធភាពទេ»។
បើតាមលោក ថេហូយ៉ា បានឱ្យដឹងទៀតថា ប្រសិនបើពលករខ្មែរធ្វើចំណាកស្រុកតាមរយៈមេខ្យល់ នោះពួកគាត់ត្រូវចំណាយថវិកាចន្លោះពី១០០ទៅ២០០បាតប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីបានចូលទៅប្រទេសថៃ។ យ៉ាងណាមិញ លោកថាពលករដែលទៅតាមមេខ្យល់នៅតែត្រូវចំណាយថវិកាច្រើន ដោយនៅពេលទៅដល់ប្រទេសថៃពួកគាត់ត្រូវធ្វើបណ្ណការងារដែលតម្លៃប្រមាណតែ៥០ដុល្លារ ប៉ុន្តែត្រូវបានមេខ្យល់ ឬថៅកែក្រុមហ៊ុនគិតពីពួកគាត់រហូតដល់ជាង១ពាន់ដុល្លារ ដែលធ្វើឱ្យពួកគាត់ជំពាក់បំណុលថៅក្រែក្រុមហ៊ុន និងត្រូវបង់រំលស់ប្រចាំខែតាមរយៈការកាត់ប្រាក់ខែ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «បើគាត់ធ្វើការងារតាមមេខ្យល់បែបនេះ គាត់មិនទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលពេញលេញទេ។ ឧទាហរណ៍ថាប្រាក់ឈ្មួលអប្បបរមាស្របតាមផ្លូវច្បាប់របស់គេ៣០០បាត(ប្រហែល៨ដុល្លារ) តែគាត់ទទួលបាន២៥០(ប្រហែល៧ដុល្លារ) ឬ២០០បាតអី(ជិត៦ដុល្លារ)ជាដើម។ អ៊ីចឹងគាត់ធ្វើការគ្រាន់តែរំលស់ថ្លៃធ្វើឯកសារហ្នឹងមួយឆ្នាំពីរឆ្នាំមិនទាន់អស់ផង»។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់អង្គការសង់ត្រាល់ក៏បានបញ្ជាក់ដែរថា ក្នុងករណីពលករខ្ចីលុយថៅកែដើម្បីរត់ការឯកសារ និងចំណាយលើការធ្វើដំណើរ នោះពួកគាត់នឹងមិនហ៊ានតវ៉ា ឬប្តូរការងារឡើយ ប្រសិនបើបំណុលនោះមិនទាន់បានសងថៅកែរួចរាល់។ ជាមួយគ្នាពួកគាត់ត្រូវចំណាយពេលជាយ៉ាងតិច៦ទៅ៩ខែ ដើម្បីសងបំណុលទៅថៅកែ។
ពលករខ្មែរនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យដែលបានទៅធ្វើការងារសំណង់នៅប្រទេសថៃតាមរយៈមេខ្យល់ម្នាក់ លោក នី រី បានឱ្យដឹងថា ការចំណាកស្រុកតាមមេខ្យល់ត្រូវចំណាយថវិកាចំនួន១៩០០បាត(ប្រហែល៥០ដុល្លារ) ហើយត្រូវធ្វើបង់រំលស់ថ្លៃធ្វើប័ណ្ណការងារសងថៅកែវិញ៥ពាន់បាត(ប្រហែល១៤០ដុល្លារ)។ ក្នុងនោះលោកត្រូវបង់រំលស់ចន្លោះពី៥០០ទៅ១ ០០០បាតក្នុងមួយខែ។
ពលកររូបនេះបានរៀបរាប់ថា ការសម្រេចចិត្តចំណាកស្រុកដោយខុសច្បាប់នេះ ដោយសារមិនមានថវិកាទៅតាមប្រព័ន្ធនៃកិច្ចយោគយល់គ្នា(MOU) ព្រោះត្រូវរៀបចំឯកសារច្រើនមុខ និងច្រើនដំណាក់កាល។
លោកថ្លែងថា៖ «គេនិយាយដែរថាបើយើងទៅតាមស្របច្បាប់ ក៏យើងត្រូវតែធ្វើ ទៅតាមក្រុមហ៊ុនអីត្រូវតែចំណាយលុយទៅធ្វើpassport(លិខិតឆ្លងដែន) ឬធ្វើVisa ដើម្បីឆ្លងកាត់ទៅធ្វើការទៅតាមក្រុមហ៊ុនហ្នឹង។ តែបើយើងទៅតាមផ្លូវលួចលាក់ យើងអស់តែថ្លៃមេខ្យល់ត្រឹម៩០០ទៅ១០០០បាត អ៊ីចឹងយើងអាចឆ្លងទៅដល់កន្លែងធ្វើការ»។
យ៉ាងណាមិញពលករវ័យ២៤ឆ្នាំរូបនេះឱ្យដឹងថា ឆ្លងកាត់ការចេញទៅដោយខុសច្បាប់នេះ លោកមានការប្រឈមហានិភ័យជាច្រើន ដោយត្រូវរត់គេចពីសមត្ថកិច្ចថៃ ហើយក៏បារម្ភពីការដើរជាន់មីន និងសុវត្ថិភាពផ្សេងទៀត ដោយសារត្រូវធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ព្រៃជ្រៅនៅពេលយប់។
លោករៀបរាប់ថា៖«ភាពភ័យខ្លាចៗតែយើងដើរ ព្រោះយើងដើរអត់មានដើរពេលថ្ងៃទេ គឺយើងដើរពេលយប់ព្រលប់។ អ៊ីចឹងទៅខ្លាចណាមួយព្រោះតាមជាយដែនខ្មែរយើងដឹងស្រាប់ហើយ ទី១ខ្លាចរឿងមីនផ្ទុះ។ ទី២ខ្លាចរឿងសត្វរឿងអីយើងដើរជាន់ ហើយទី៣ដែលធំបំផុតគឺខ្លាចពួកប៉ូលីសថៃ ឬក៏ទាហានថៃគេនៅចាំជាយដែន»។
ប្រហាក់ប្រហែលគ្នាពលករខ្មែរនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យម្នាក់ទៀត ដែលបានទៅធ្វើជាជាងអារឈើក្នុងរោងចក្រមួយនៅប្រទេសថៃ លោក ពុង ពឿត បានឱ្យដឹងដែរថា ដោយសារតែការចំណាកស្រុកតាមប្រព័ន្ធនៃកិច្ចយោគយល់គ្នា(MOU)ត្រូវទាមទារលក្ខខណ្ឌច្រើន ទើបធ្វើឱ្យលោកជ្រើសយកការចំណាកស្រុកដោយខុសច្បាប់តាមរយៈមេខ្យល់ ដោយអស់ថវិកាចំនួន៦០០បាត(ប្រហែល១៧ដុល្លារ)។
ការចាកចេញទៅដោយខុសច្បាប់នេះ ក្នុងគោលបំណងរកលុយដើម្បីបង់សងធនាគារដែលលោកជំពាក់ចំនួន១៥,០០០ដុល្លារ។ ប៉ុន្តែលោកថាពេលទៅដល់ប្រទេសថៃ ថៅកែក្រុមហ៊ុនបានធ្វើប័ណ្ណការងារឱ្យលោកអស់តម្លៃរហូតដល់ជិត៣ម៉ឺនបាត(ប្រហែល៨០០ដុល្លារ) ដែលលុយនេះត្រូវបានថៅកែក្រុមហ៊ុនកាត់សងវិញជារៀងរាល់ខែ ហើយខែខ្លះកាត់ទាំងស្រុងថែមទៀត។
លោក នី រី បញ្ជាក់ថា៖ «អ្នកខ្លះគេកាត់ទាំងអស់ អ្នកខ្លះគេអាណិតយើងទៅគេកាត់មួយខែ១ពាន់បាត ឬមួយខែ២ពាន់បាតតាមយើងធ្វើការងារដែរ។ អ្នកខ្លះគេកាត់ទាំងអស់ គេអត់អាណិតទេ បើមានឬមិនមានអត់ទៅ»។
លោកចាត់ទុកថានេះជាការចំណាយដ៏ច្រើន ដែលមិនអាចផ្សែផ្សំចំណូលមកបង់ធនាគារបានឡើយ ដោយថាទម្រាំតែបង់សងថៅកែរួច លោកត្រូវធ្វើប័ណ្ណថ្មីមួយទៀត ដោយមានសុពលភាពតែ២ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។
លោកឱ្យដឹងដែរថា ធ្លាប់ត្រូវបានសមត្ថកិច្ចថៃចាប់ខ្លួនម្តងនៅពេលដែលលោកដើរតាមមេខ្យល់លួចឆ្លងទៅប្រទេសថៃ ខណៈមេខ្យល់គេចខ្លួនបាត់។ កាលនោះលោកថាត្រូវបានអាជ្ញាធរថៃឃាត់ទុកអស់រយៈពេលជិតមួយថ្ងៃ ទើបសម្រេចដោះលែងវិញ។
ដើម្បីធានាបាននូវការចំណាកស្រុកប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងតម្លាភាព អង្គការសង់ត្រាល់ជំរុញឱ្យរដ្ឋាភិបាលកំណត់គ្រប់ថ្លៃចំណាយសម្រាប់ដំណើរការជ្រើសរើសទាំងអស់ក្រៅពីឯកសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពលករ ត្រូវឱ្យនិយោជកជាអ្នកទទួលបន្ទុក និងត្រូវកំណត់ពេលវេលាជាក់លាក់មិនឱ្យលើសពី៦០ថ្លៃគិតចាប់ពីពលករបានដាក់ពាក្យស្នើសុំធ្វើការងារនៅទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសឯកជន។
ប្រភពដដែលក៏ស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាល និងភាគីពាក់ព័ន្ធត្រូវរៀបចំយន្តការបណ្តឹង និងអន្តរាគមន៍ ដើម្បីចៀសវាងការកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្ម ការបញ្ឈប់ពលករខ្មែរដោយមិនមានការជូនដំណឹង ការដកហូតឯកសារ និងការរំលោភសិទ្ធិការងារផ្សេងៗទៀតលើពលករខ្មែរ។ ជាមួយគ្នារដ្ឋាភិបាលត្រូវធានានូវការផ្តល់កិច្ចគាំពារសង្គមសម្រាប់អតីតពលករខ្មែរដែលត្រឡប់មកប្រទេសកំណើតវិញ តាមរយៈការផ្តល់ប័ណ្ណក្រីក្រ ខណៈបច្ចុប្បន្នកិច្ចការងារនេះមិនទាន់គ្របដណ្តប់ដល់អតីតពលករចំណាកស្រុកនៅឡើយ ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរស់នៅ ការសិក្សារបស់កូនៗជាដើម។
អ្នកនាំពាក្យរាជរដ្ឋាភិបាល លោក ប៉ែន បូណា សុំមិនអត្ថាធិប្បាយជុំវិញករណីការស្នើរបស់អង្គការសង់ត្រាល់នេះ ដោយបង្វែរសំណួរទៅកាន់ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ។
រដ្ឋលេខាធិការ និងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ លោក កត្តា អ៊ន បានអះអាងថា ជុំវិញករណីពលករចំណាកស្រុកនេះ ក្រសួងការងារបានធ្វើឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងនូវសេវាអនុព័ន្ធការងារអមស្ថានទូតកម្ពុជា រួមនិងមជ្ឈមណ្ឌលគាំពារពលករបរទេសតាមបណ្តាប្រទេសគោលដៅដើម្បីជួយបង្កភាពងាយស្រួលដល់ពលករខ្មែរនៅកន្លែងធ្វើការ។កម្ពុជាក្នុងអំឡុងពេលបម្រើការងារ។
លោកបន្តថា ក្រសួងបានបន្តពង្រឹងយន្តការចុះត្រួតពិនិត្យ និងធ្វើអធិការកិច្ចការងារទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសឯកជន ដោយផ្តល់ការគាំទ្រ និងភាពងាយស្រួលជូនពលករពេលធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសតាមរយៈ ការសម្របសម្រួលបែបបទឯកសារការគាំពារតាមផ្លូវច្បាប់អន្តរាគមន៍សង្គ្រោះពេលមានហានិភ័យ និងការជួបសួរសុខទុក្ខជាប្រចាំ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារដដែលក៏បានបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលតែងតែយកចិត្តទុកដាក់លើពលករខ្មែរ ដោយមិនឱ្យពលករណាម្នាក់មានទុក្ខដោយគ្មានអាជ្ញាធរនៅក្បែរឡើយ។ ជាក់ស្តែងដូចជាការផ្តល់ជំនួយថ្នាំព្យាបាល និងស្បៀងអាហារដល់ពលករខ្មែរនៅថៃកាលពីអំឡុងមានវិបត្តិកូវីដ-១៩ជាដើម។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ការជួយអន្តរាគមន៍សម្របសម្រួលពលករ និងដោះស្រាយបញ្ហាជាទូទៅរបស់ពលករជួបការលំបាក ដែលមិនអនុញ្ញាតឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរណាម្នាក់មានបញ្ហាទុក្ខលំបាកដោយគ្មានការដឹងឮ ឬអន្តរាគមន៍ពីអាជ្ញាធរកម្ពុជាឡើយ»។
បន្ថែមលើនេះ លោកថាក្រសួងបានធានាចល័តភាពរបបសន្តិសុខសង្គមក្នុងតំបន់អាស៊ាន ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋកម្ពុជា អាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍នៃរបបសន្តិសុខសង្គមក្នុងតំបន់បើទោះពលរដ្ឋម្នាក់នោះធ្វើការនៅប្រទេសណាក៏ដោយ។
លោក កត្តា អ៊ន គូសបញ្ជាក់ថាក្រសួងការងារស្វាគមន៍ចំពោះការលើកយកករណីជាក់ស្តែង ដែលមានអង្គហេតុច្បាស់លាស់ មានជនរងគ្រោះពិតប្រាកដ ដែលលើកឡើងដោយសហជីព ឬអង្គការសង្គមស៊ីវិល ដើម្បីជជែករកការពិត និងដំណោះស្រាយ ជាជាងការដើរដាក់ញាត្តិ ឬធ្វើសកម្មភាពសម្រាប់តែការសរសេររបាយការណ៍ តែមិនស្វែងរកដំណោះស្រាយដល់កម្មករនិយោជិត។
លោកថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់សហជីព អង្គការសង្គមស៊ីវិល សមាគមដែលធ្វើការងារពាក់ព័ន្ធសិទ្ធិកម្មករនិយោជិត សូមប្តូររបៀបធ្វើការមិនមានប្រសិទ្ធភាព មករបៀបធ្វើការចំគោលដៅ និងសហការជាមួយក្រសួងការងារ ដើម្បីអង្កេតវាយតម្លៃ និងរកដំណោះស្រាយរួមគ្នា សម្រាប់ប្រយោជន៍កម្មករនិយោជិត»។
បើទោះជារបាយការណ៍របស់អង្គការសង់ត្រាល់បញ្ជាក់ថា ពលករខ្មែរនៅថៃមានប្រមាណ២,២លាននាក់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែរបាយការណ៍ក្រសួងការងារកម្ពុជាបញ្ជាក់ថាគិតត្រឹមឆ្នាំ២០២៣ កម្ពុជាមានពលករទេសន្តប្រវេសន៍ប្រមាណ ១,៣លាននាក់ ដែលកំពុងធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសមួយចំនួនដូចជាថៃ កូរ៉េខាងត្បូង ជប៉ុន ម៉ាឡេស៊ី ហុងកុង សឹង្ហបុរី និងប្រទេសមួយចំនួនទៀត។
កម្ពុជាមានខេត្តជាប់ព្រំដែនជាមួយថៃចំនួន៧គឺខេត្តកោះកុង ពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង ប៉ៃលិន ព្រះវិហារ បន្ទាយមានជ័យ និង ឧត្តរមានជ័យ។ ក្នុងចំណោមខេត្តទាំងនេះគឺច្រកព្រំដែន ខេត្តបន្ទាយមានជ័យមានពលរដ្ឋខ្មែរឆ្លងដែនទៅធ្វើការងារនៅក្នុងប្រទេសថៃច្រើនជាងគេ។
របាយការណ៍អាជ្ញាធរខេត្តបន្ទាយមានជ័យនៅឆ្នាំ២០២២ បង្ហាញថា ពលរដ្ឋខ្មែររាប់ពាន់នាក់ ឆ្លងដែនក្នុង១ថ្ងៃៗទៅរកការងារធ្វើនៅក្នុងប្រទេសថៃក្រោយស្ថានភាពកូវីដធូរស្រាល ហើយ ក្នុងនោះប្រមាណ៧០ភាគរយឆ្លងដែនដោយខុសច្បាប់។
កាលពីឆ្នាំ២០១៤ អង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ(ILO) ការិយាល័យប្រចាំតំបន់អាស៊ី និងប៉ាស៊ីហ្វិក បានបោះពុម្ពសៀវភៅណែនាំជាភាសាខ្មែរស្តីពីការទៅធ្វើការងារ ដោយវ័យឆ្លាត និងសុវត្ថិភាពនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ សៀវភៅនេះបានលើកឡើងថា ថៃជាគោលដៅដែលពលករពីប្រទេសជិតខាងទៅស្វែងរកការងារធ្វើ ហើយមួយចំនួនក៏រងការរំលោភបំពានសិទ្ធិ ធ្ងន់ធ្ងរ។ អង្គការអន្តរជាតិមួយនេះបញ្ជាក់ថា មិនថាពលករឆ្លងដែនដោយខុសច្បាប់ ឬស្រប ច្បាប់ទេគឺមានសិទ្ធិការពារខ្លួនមិនឱ្យគេរំលោភបំពានដូចគ្នា៕
