សមាគមសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា

កាក​សំណល់កាត់ដេរ​ពី Walmart, Disney និង​ម៉ាក​យីហោ​ធំៗ​ផ្សេង​ទៀត ​បន្ត​ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់​ដើម្បី​ដុតឡឥដ្ឋនៅកម្ពុជា

ក្រណាត់ពណ៌សដែលមានស្លាកយីហោ Herschel Supply Co. ដែលហាក់ដូចជាបំណែកនៃថង់កន្ទបដែលលក់ដោយយីហោនេះ ជ្រុះលើដីនៅរោងចក្រឥដ្ឋដែលមានក្មេងៗកម្មករលេង។ (ខេមបូចា/ Leila Goldstein)
ក្រណាត់ពណ៌សដែលមានស្លាកយីហោ Herschel Supply Co. ដែលហាក់ដូចជាបំណែកនៃថង់កន្ទបដែលលក់ដោយយីហោនេះ ជ្រុះលើដីនៅរោងចក្រឥដ្ឋដែលមានក្មេងៗកម្មករលេង។ (ខេមបូចា/ Leila Goldstein)

នៅ​ក្នុង​សិប្បកម្មឡ​ឥដ្ឋមួយ ​ក្នុង​ខេត្ត​កណ្តាល ​សំណល់កាត់​ដេរ​របស់​រោងចក្រ ​ដែល​ជា​ក្រណាត់​​មិនត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្រោយពី​សេស​សល់​ពី​ការ​ផលិត​សម្លៀក​បំពាក់​ បាន​ហៀរ​ចេញ​ពី​ថង់​សំរាម ​ដែល​គេតម្រៀបជា​ជួរ​តាម​បណ្តោយ​ឡឥដ្ឋ។ កុមារមួយក្រុម ដែលជា​កម្មករឡ​ឥដ្ឋ​​ លេង​ជាមួយគំនរ​សំរាម​ ដែល​​មានស្លាកសញ្ញាពី​ម៉ាកសម្លៀក​បំពាក់អន្តរជាតិល្បីៗដូចជា​ Adidas, Reebok និង Disney ជាដើម។

លោក ហេង ជាកម្មករ​ម្នាក់​ដែល​សុំ​មិន​បញ្ចេញឈ្មោះ​ពិត​ ព្រោះ​ខ្លាច​មាន​ការគំរាមកំហែង ​និយាយ​ថា សំណល់កាត់​ដេរត្រូវបានប្រើប្រាស់ ដើម្បីដុតឡឥដ្ឋ ក៏​ព្រោះ​តែតម្លៃក្នុង​មួយ​ឡានស្មើនឹង​ ១០០​ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ ដែលតម្លៃនេះ​ថោក​ជាង​ការទិញ​ឈើមកដុតរហូតដល់៧ទៅ​៨​ដងឯណោះ។

លោកហេង និយាយថា៖ «ឈ្ងៀម វាប៉ះពាល់ខ្លះ វាធ្វើលក្ខណៈថាដូចផ្តាសាយអីចឹងមកហើយវាខ្មៅៗតាមស្លេះតាមអីមក»

ការដុតកម្ទេចក្រណាត់ ដែលចោលដោយរោងចក្រកាត់ដេរ គឺជាបញ្ហាប្រឈមដែលកើតមានជាបន្តបន្ទាប់នៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា រួមជាមួយនឹងការរំលោភបំពានផ្សេងទៀត ដូចជាការរំលោភបំពានលើពលកម្មកុមារ និងការបញ្ចាំខ្លួន​ដោះ​បំណុលជាដើម។ ការធ្លាក់ចុះនៃអាជីវកម្មសំណង់ក្នុងអំឡុងពេលជំងឺរាតត្បាតបានធ្វើឱ្យម្ចាស់រោងចក្រផលិតឥដ្ឋស្វែងរកមធ្យោបាយណាមួយ ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយ រួមទាំងការទិញដោយខុសច្បាប់ និងការប្រើប្រាស់សំណល់កាត់​ដេរ ដើម្បីដុតឡឥដ្ឋ។

ទោះបីជាមានការចុះផ្សាយព័ត៌មាន និងការស្រាវជ្រាវឯករាជ្យក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ដែលបង្ហាញពីហានិភ័យនៃសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ ដែលដុតកាកសំណល់សម្លៀកបំពាក់ក៏ដោយ ក៏ ខេមបូចា បានរកឃើញកាកសំណល់រោងចក្រដែលមានស្លាកយីហោពីម៉ាកល្បីៗ និងក្រុមហ៊ុនអន្តរជាតិជាង ៣៥ នៅឯសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ គិតចាប់ពីចន្លោះខែកុម្ភៈ ដល់ខែមេសា ឆ្នាំ ២០២៤ នៅទីតាំងខេត្តកណ្តាល និងខេត្តព្រៃវែង។ បន្ថែមពីលើនេះ អ្នកសារព័ត៌មាន ខេមបូចា បានរកឃើញឯកសារ ដែលមានឈ្មោះក្រុមហ៊ុនផលិតសម្លៀកបំពាក់ចំនួនប្រាំពីរ មានភ្ជាប់ឈ្មោះលើនិមិត្តសញ្ញាជាមួយក្រណាត់រោងចក្រ នៅក្នុងសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ។ អ្នកយកព័ត៌មានបានចុះទៅមើលសិប្បកម្មឡឥដ្ឋចំនួន៩ និងបានសម្ភាសជាមួយកម្មករជាង១៥នាក់ ទាំងក្នុង និងក្រៅកន្លែងធ្វើការ ព្រមទាំងបានតាមដានដំណើរវិវឌ្ឍន៍របស់សំណល់ទាំងនោះពីរោងចក្រកាត់ដេរ ទៅកាន់អាជីវកម្មទិញក្រណាត់កាត់ដេរ រហូតដល់ឡឥដ្ឋទៀតផង។

ដំណើរពីរោងចក្រកាត់ដេរទៅកាន់ឡឥដ្ឋ

នៅឯឃ្លាំង​ស្តុក​ទំនិញ​តូចៗ​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​កន្លែង​ចាក់​សំរាម​មួយ​ក្នុង​ខណ្ឌ​កំបូល រាជធានី​ភ្នំពេញ មាន​កម្មករជាច្រើន កំពុងតែ​បែងចែកសំណល់តាមប្រភេទដូចជា ដប​ប្លាស្ទិក ក្រដាស​កាតុង និង​សំណល់​សម្លៀក​បំពាក់ជាដើម។

នៅក្នុងអាជីវកម្មបែងចែកកាកសំណល់រោងចក្រមួយកន្លែង កម្មករលើកថង់សំណល់ក្រណាត់រោងចក្រដាក់លើឡានដឹកទំនិញ​ម្នាក់​និយាយ​ថា កាក​សំណល់​នេះ​បាន​មក​ពី​រោងចក្រកាត់ដេរ​សម្លៀក​បំពាក់​ក្បែរ​នោះ ហើយខណៈពេលនោះដែរ មាន​អ្នក​បើក​បរ​ម្នាក់សំដៅ​ទៅ​ឡឥដ្ឋ។ នៅ​ដេប៉ូ​អេតចាយ​មួយ​ទៀត អ្នក​រើស​សំរាម​ម្នាក់​និយាយ​ថា អាជីវកម្ម​នេះ​ទទួល​ទិញ​កាកសំណល់​សំលៀកបំពាក់​ជាច្រើនឡាន ដែល​ដឹកពី​រោងចក្រ​កាត់ដេររៀង​រាល់​ថ្ងៃ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ ​សិប្បកម្មឡឥដ្ឋ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ចាមជាអ្នកទិញ​បន្ត។

​កម្មករ​ម្នាក់នោះ និយាយ​ថា​៖ «​[​ដេប៉ូ​អេតចាយ​] ទិញមកពីគេខាង​​​រោងចក្រ។ ខ្ញុំអត់សូវស្គាល់ដែរព្រោះអីគាត់យកមកឱ្យខ្ញុំគិតតែពីខំច្រក»

កាកសំណល់សម្លៀកបំពាក់ត្រូវបានបង្វែរទិសដៅនៅចំណុចជាច្រើន មុនទៅដល់កន្លែងចាក់សំរាម។ រោងចក្រខ្លះ លក់វាដោយផ្ទាល់ទៅកាន់អ្នកទិញកាកសំណល់អេតចាយ ដែលមានទ្រង់ទ្រាយធំ ហើយបន្ទាប់មកគេក៏លក់វាបន្តទៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ ឬអ្នកបើកបរឡាន​ដឹកទំនិញដែលគ្រោងនឹងលក់ដោយផ្ទាល់ទៅកាន់នៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋទាំងនោះ។ ក៏មានអាជីវកម្មខ្នាតតូចមួយចំនួន ដែលទទួលទិញក្រណាត់​សេសសល់ពីរោងចក្រសម្រាប់ផលិតកន្ទេល និងអង្រឹង និងក្រោយមកក៏លក់សំណល់ ដែលគេមិនប្រើប្រាស់ទាំងនោះទៅឱ្យអ្នកប្រមូលទិញ ដែលនឹងលក់បន្តទៅឲ្យសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ។

ក្រសួងបរិស្ថានមានភារកិច្ចត្រួតពិនិត្យការចោលកាកសំណល់គ្រោះថ្នាក់ ដែលរួមមានកាកសំណល់កាត់ដេរ និងអាចអនុវត្តការផាកពិន័យចំពោះការចោលកាកសំណល់មិនត្រឹមត្រូវ។

លោក ណារីម ជាកម្មករសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ មានអាយុ៤០ឆ្នាំ មកធ្វើការនៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋខេត្តកណ្តាល តាំងពីឆ្នាំ២០១៧មកម្ល៉េះ។ លោកបានសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះពិតទេ ព្រោះខ្លាចថៅកែស្ដីបន្ទោស។

រោងចក្រ​ ដែល​លោកធ្វើ​ការ​ ​បាន​ដុត​កាក​សំណល់​សម្លៀក​បំពាក់​ ចាប់តាំង​ពី​គាត់​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ការនៅទីនោះមកម្ល៉េះ ដែលការណ៏នេះបានធ្វើឲ្យរូបលោក និង​កម្មករ​ផ្សេង​ទៀត​មាន​បញ្ហា​ផ្លូវ​ដង្ហើម ឈឺ​បំពង់ក និង​កើតជំងឺហឺតជាដើម។ លោក​សង្ឈឹមថា ​​រោងចក្រ​នឹងឈប់​ប្រើប្រាស់​កាកសំណល់​កាត់ដេរទៀត ព្រោះ​លោក​គ្មាន​លទ្ធភាព​ព្យាបាល​បញ្ហា​សុខភាពឡើយ។

លោក ណារីម និយាយ​ថា​៖ «​ពពក​ផ្សែង​ខ្មៅភាយចេញ​ពី​បំពង់​ផ្សែង​នៅ​ពេល​ដែល​​វាយនភណ្ឌ​​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើប្រាស់ដើម្បីដុត ខណៈ​ដែរមាន​ម្រែងភ្លើង​ខ្មៅហុយ​ចុះ​មក​ជា​បន្តបន្ទាប់​។ ខ្ញុំខ្លាចថាកូនរបស់ខ្ញុំនឹងរងផលប៉ះពាល់ដោយផ្សែងពុល»

លោក​ថា ថៅកែ​មិន​បាន​បើក​ប្រាក់​ខែ​ឲ្យ​លោកទេ ​តាំង​ពី​ដើម​ខែ​កុម្ភៈ​មក ប៉ុន្តែ​គាត់​ខ្លាចមិនហ៊ាន​តវ៉ា​ ព្រោះ​ថៅកែ​សិប្បកម្ម ​ជា​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល។ ជាលទ្ធផល រូបលោក បានចងប្រាក់កម្ចីពីថៅកែរបស់ខ្លួនកាន់តែច្រើនថែមទៀត ដើម្បីចំណាយលើការរស់នៅរបស់គ្រួសារលោក។

លោក​បាន​បន្ត​ថា​៖ «​អ្នកក្រមិនមានវិធីការពារគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការពារកុំឲ្យវាបង្កបញ្ហាដល់សុខភាពទេ​»​ ក្លិនពុលចេញពីកាកសំណល់ធ្វើឲ្យយើងពិបាកដកដង្ហើម។ វាបង្កឱ្យមានបរិយាកាសមានផ្សែងដែលរារាំងការដកដង្ហើមរបស់យើងនៅពេលដែលយើងនៅក្បែរនោះ»

កម្មករ​ដឹក​ឥដ្ឋ​លើ​រទេះ​នៅ​រោងចក្រ។ ខេមបូចាញូ បានចុះពិនិត្យរោងចក្រផលិតឥដ្ឋចំនួន៩ និងសំណេះសំណាលជាមួយកម្មករជាង ១៥នាក់ ទាំងក្នុង និងក្រៅការដ្ឋាន។ (ខេមបូចា/ ហុង សេរីហ្វុង)

កម្មករ​ជំពាក់​បំណុល​គេ​រត់​ចោល​រោងចក្រ

ធ្វើដំណើរប្រមាណមួយម៉ោងកន្លះពីរោងចក្រកាត់ដេរក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ គឺដល់សិប្បកម្មឡឥដ្ឋមួយកន្លែងឈ្មោះ «តាំងសុង» ក្នុងខេត្តព្រៃវែង។ នៅ​ជាប់​នឹង​មាត់​ឡ យើងឃើញមានក្រណាត់​ចម្រុះ​ពណ៌​បាន​លយ​ចេញ​ពី​ថង់​ប្លាស្ទិក​​ដូច​ជាស្ព្រាយបាញ់ក្នុងពិធីខួបកំណើតអីចឹងដែរ។

កម្មការិនីម្នាក់ក្នុងវ័យជាង២០ឆ្នាំ ដែលធ្វើការជាអ្នកលើកឥដ្ឋនៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋមួយកន្លែង អស់រយៈពេល៤ឆ្នាំមកហើយនេះ និយាយថា កញ្ញាបានខ្ចីប្រាក់ពីម្ចាស់បំណុលចំនួន៣០០ដុល្លារ ដើម្បីទិញម៉ូតូមួយគ្រឿង ហើយកញ្ញាមិនច្បាស់ទេថា តើត្រូវចំណាយប៉ុន្មានដើម្បីសងគេវិញ។ កញ្ញាបន្ត​​ថា កញ្ញា​រក​បាន​តែ៦​ម៉ឺន​រៀលប៉ុណ្ណោះ ប្រហែល​១៥​ដុល្លារ​ពីការងារលើកឥដ្ឋ​មួយម៉ឺន​ដុំ ។

អាជីវកម្ម​នេះ​មិន​បាន​​ផ្ដល់ប្រាក់ចំណេញ​ទេ​តាំង​ពី​មុន​ឆ្នាំ​២០២០​មក។​ ម្ចាស់​សិប្បកម្មឡឥដ្ឋលោក តាំង សុង អាយុ​៥២​ឆ្នាំ​ លើកឡើង​ថា សិប្បកម្មរបស់​លោក​អាច​ផលិតឥដ្ឋ​ចេញបាន​ប្រហែលជា​ មួយ​ភាគ​បី​នៃចំនួន​ឥដ្ឋ ​ដែលលោក​ធ្លាប់​ផលិតបានតែប៉ុណ្ណោះ។ លោកក៏បានអះអាងផងដែរថា ពាក់កណ្តាលនៃកម្លាំងពលកម្មរបស់លោកចំនួន២០នាក់មុនជំងឺរាតត្បាតកូវីដ ដែលសុទ្ធតែជំពាក់បំណុលរូបលោក បាន«លួចលាក់»រត់ចេញពីសិប្បកម្មទាំងយប់។

លោក តាំង សុង អះអាងថា៖ «ម្ចាស់សិប្បកម្មឡ​ឥដ្ឋ​ត្រូវ​បាន​កម្មករបោក​ប្រាស់។ ពួកគេម្នាក់ៗជំពាក់ប្រាក់ប្រហែល ៣ ០០០ ដុល្លារ ឬ ៤ ០០០ ដុល្លារ។ ពេល​អាជីវកម្ម​របស់​យើង​មិន​អាច​រក​ប្រាក់​ចំណេញ​បាន កម្មករ​បាន​កុហក​យើង»។ «​ពួក​គេ​រត់​ទៅ​បាត់​ដោយ​មិន​បាន​សង​ប្រាក់​វិញ​ទេ»

ការបញ្ចាំខ្លួន​ដោះ​បំណុល ដែល​កម្មករ​ត្រូវ​បង្ខំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ដើម្បី​សង​បំណុល គឺ​ជា​បញ្ហា​ប្រឈមទូទៅ​នៅ​សិប្បកម្មឡឥដ្ឋ​ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ឧស្សាហកម្មនេះមានកម្មករប្រហែលមួយម៉ឺននាក់ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍ឆ្នាំ២០២០ របស់សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា។ ខណៈដែលទំហំ និងទីតាំងមានកម្រិត ការស្រាវជ្រាវដែលធ្វើឡើងសម្រាប់របាយការណ៍ឆ្នាំ​២០១៦ និង២០២០៣ របស់អង្គការ លីកាដូ បានរកឃើញថា កម្មករឡឥដ្ឋស្ទើរតែទាំងអស់ ដែលបានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ បានជំពាក់បំណុលថៅកែរបស់ពួកគេ។

បំណុលក៏ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងពលកម្មកុមារផងដែរ ដោយសារគ្រួសារពួកគេអស់លទ្ធភាពក្នុងការស្វែងរកប្រាក់ ដើម្បីសងប្រាក់កម្ចីរបស់ពួកគេវិញ ខណៈពេលដែរពួកគេរកចំណូលបានតិចតួច។ រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា និង​ក្រសួង​ការងារ​បាន​អះអាង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ថា មិន​បាន​រក​ឃើញ​ករណី​ពលកម្ម​កុមារ ឬ​ការបញ្ចាំខ្លួន​ដោះ​បំណុលនោះ​ទេ បន្ទាប់​ពី​មាន​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ទូទាំង​ឧស្សាហកម្មកន្លងមក។

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​ការងារ លោក កត្តា អន និង​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​សង្គមកិច្ច អតីត​យុទ្ធជន និង​យុវនីតិសម្បទា លោក ទូច ចាន់នី មិន​បាន​ឆ្លើយ​តប​នឹង​សំណួរ​ដែល​ផ្ញើ​តាមតេឡេក្រាម ដោយ ខេមបូចា នោះទេ។

នៅ​ពេល​សួរ​ថា តើ​កម្មកររបស់គាត់ម្នាក់​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​ប៉ុន្មាន ​ដើម្បីសង​ប្រាក់​កម្ចី​ទៅកាន់គាត់វិញ​នោះ លោក តាំង​ សុង បាន​និយាយ​ថា នោះ​មិន​មែន​ជា​អ្វី​ដែល​គាត់​ចង់​បាន​នោះ​ទេ។

លោកថា៖ «ខ្ញុំមិនសង្ឃឹមថាគេនឹងសងបំណុលនោះទេ។ គ្រាន់តែទុកពេលឲ្យពួកគេធ្វើការហើយបានប្រាក់មកវិញខ្លះ។ ឥឡូវនេះវាមិនមែនជាបញ្ហាទេដែលគេមិនសងប្រាក់ខ្ញុំវិញតែទុកឲ្យពួកគេធ្វើការក្នុងស្ថានភាពបែបនេះទៅ»

វិធានការកាត់បន្ថយការចំណាយមួយ ដែលលោក សុង បានអនុវត្តក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ គឺការដុតឡឥដ្ឋដោយប្រើប្រាស់សំណល់កាត់​ដេរ ព្រោះវាជាសម្ភារៈមានតម្លៃថោកជាង បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការដុតដោយប្រើឈើ។ គាត់​មាន​លេខ​ទូរសព្ទ​របស់​អ្នក​លក់​កាក​សំណល់​កាត់ដេរ​ម្នាក់​ ដែល​ប្រមូលកាកសំណល់​ពី​ភ្នំពេញ ហើយ​បើក​ឡាន​មួយ​ម៉ោង​កន្លះ​ទៅសិប្បកម្ម​ឡឥដ្ឋ​ដើម្បី​ទម្លាក់​ចោល។

លោក​បាន​និយាយ​ថា​៖ «​នៅ​ពេល​ណា​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ យើង​ហៅ​ពួក​គេៗមកហើយ»​

លោក សុង បានហាមមិនឲ្យអ្នកយកព័ត៌មាន ខេមបូចា ថតរូបក្មេងៗដែលមានវត្តមាននៅកន្លែងធ្វើការនោះឡើយ ដោយហេតុថា មានអង្គការមួយបានមកសិប្បកម្មរបស់លោក ហើយប្រាប់លោកថា ពលកម្មកុមារជាអំពើរខុសច្បាប់។ លោកបានពិភាក្សាដោយបើកចំហជាមួយអ្នកសារព័ត៌មានអំពីរបៀប ដែលសិប្បកម្មរបស់លោកប្រើប្រាស់កាកសំណល់កាត់ដេរ ហើយលោកបាននិយាយថា លោកមិនត្រូវបានមន្ត្រីក្រសួងបរិស្ថានមកចុះមកត្រួតពិនិត្យទេក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ។

បញ្ហានៅតែបន្តបន្ទាប់ពីការត្រួតពិនិត្យរបស់រដ្ឋាភិបាល

ទោះបីយ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ អាជ្ញាធរ​បរិស្ថាន​ខេត្ត​បាន​ចុះ​ទៅ​ត្រួតពិនិត្យទីតាំងផ្សេង​ទៀត​នៅ​ជិត​ទីក្រុង ​ក្នុង​ខេត្ត​កណ្តាល នេះ​បើ​យោងតាម​អ្នកគ្រប់គ្រងសិប្បកម្មម្នាក់ ក្នុងខេត្ត​កណ្តាល។ មន្ត្រីបរិស្ថានបានចុះមកនៅក្នុងខែវិច្ឆិកា ឬខែធ្នូ ហើយប្រាប់ពួកគេឱ្យបញ្ឈប់ការដុតកាកសំណល់សម្លៀកបំពាក់ ព្រោះវាប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន។ ដំណើរចុះត្រួតពិនិត្យ​ទាំងនេះ​ស្រប​នឹង​របាយការណ៍​ខែវិច្ឆិកា របស់​អង្គការ​លីកាដូ ស្តីពី​ឧស្សាហកម្មឡឥដ្ឋ ដែល​សារ​ព័ត៌មាន​អន្តរជាតិក៏ចុះផ្សាយផងដែរ។

អ្នកគ្រប់គ្រងលើកឡើងថា៖ «ពេល​យើង​ដុត​ក្រណាត់​លាយ​នឹង​ឈើ យើង​សន្សំ​ប្រាក់បាន​ខ្លះ។ ឈើមានតម្លៃថ្លៃ ហើយក្រណាត់ថោក។ ប៉ុន្តែ​វា​ប៉ះពាល់​ដល់​បរិស្ថាន»

កាលពីខែកុម្ភៈ មានតែកម្ទេចក្រណាត់ និងស្លាកសម្លៀកបំពាក់ពីម៉ាកសញ្ញា Puma, Athleta និង Under Armour នៅរាយប៉ាយលើដី ក្នុងទីតាំងសិប្បកម្មឡឥដ្ឋមួយកន្លែងឈ្មោះ «សិប្បកម្មឡឥដ្ឋពេជ្រ» នៅខេត្តកណ្តាល ហើយអ្នកយកព័ត៌មាន ខេមបូចា មិនឃើញថង់ ឬគំនរកាកសំណល់សម្លៀកបំពាក់ទេ។

ប៉ុន្តែកម្មករឡឥដ្ឋម្នាក់បានប្រាប់ ខេមបូចា ថា រោងចក្របានចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់កាកសំណល់កាត់ដេរម្តងទៀតនៅក្នុងខែមីនា ដោយប៉ាន់ស្មានថាមានឡានដឹកទំនិញប្រហែល ១០ គ្រឿងបានមកក្នុងរយៈពេលមួយខែ។ នៅពេលដែរ ខេមបូចា បានចុះទៅពិនិត្យទីតាំងនោះជាលើកទីពីរក្នុងខែមេសា ថង់កាកសំណល់សម្លៀកបំពាក់ត្រូវបានដាក់ក្នុង​កន្លែងបិទជិតនៅមួយចំហៀងនៃឡឥដ្ឋ ដែលយើងមើលមិនឃើញឡើយពីច្រកចូលទៅ។

តាំងពីមានមន្ត្រី​បរិស្ថាន​ចុះ​មក​ពិនិត្យ​ឡ​ឥដ្ឋ កម្មករ​បាន​និយាយ​ថា កាក​សំណល់​សម្លៀក​បំពាក់​លែងត្រូវបាន​គេដាក់គរ​ដូច​មុន​ទៀត​ហើយ។ ពេល​រថយន្តដឹកក្រណាត់​មក​ដល់ កាកសំណល់ទាំងនោះ​ត្រូវ​បាន​គេនាំ​យក​ទៅ​កាន់​ឡដុត​ភ្លាមៗ។

លោក​បាន​បន្ត​ថា​៖ «​បន្ទាប់​ពី​វា​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើប្រាស់​អស់​ហើយ នោះ​នឹង​មានកាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងថែមទៀត​»​

ខេមបូចា បានហៅទូរសព្ទទៅលេខក្រុមហ៊ុន ដែលមានស្លាកសញ្ញាភ្ជាប់ជាមួយក្រណាត់រោងចក្រ នៅ«សិប្បកម្មឡឥដ្ឋពេជ្រ»  ប៉ុន្តែអ្នកឆ្លើយបដិសេធមិនព្រមផ្តល់ព័ត៌មានពីលេខទំនាក់ទំនងរបស់ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនទេ ហើយបានបិទទូរសព្ទបាត់ទៅ។ នៅពេលទាក់ទងកាលពីខែមិថុនា អ្នកគ្រប់គ្រងបានទទួលស្គាល់ថាមានកាកសំណល់កាត់ដេរនៅរោងចក្រ នៅពេលដែលអ្នកសារព័ត៌មានចុះទៅមើលកាលពីខែមេសា ប៉ុន្តែបានបដិសេធថារោងចក្រមិនបានបន្តដុតកាកសំណល់សម្លៀកបំពាក់នោះទេ។

រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងបរិស្ថាន លោក អ៊ាង សុផាល្លែត អ្នកនាំពាក្យក្រសួងលោក ខ្វៃ អាទិត្យា និងលោក ជួប ប៉ារីស មិនបានឆ្លើយតបនឹងសំណួរដែលផ្ញើតាមតេឡេក្រាម ជុំវិញការចុះត្រួតពិនិត្យឡឥដ្ឋថ្មីៗ ឬចំណាត់ការរបស់ក្រសួងដើម្បីរកដោះស្រាយទាក់ទិននឹងការប្រើប្រាស់កាកសំណល់កាត់ដេរនោះទេ។ អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាលលោក ប៉ែន បូណា បានប្រាប់ ខេមបូចា ឲ្យសួរសំនួរទៅក្រសួងបរិស្ថាន និងក្រសួងការងារវិញ។

អ្នកនាំពាក្យក្រុមហ៊ុន Adidas លោក Stefan Pursche បានប្រាប់ ខេមបូចា ថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា «បានប្តេជ្ញាចិត្តអនុវត្តកិច្ចអន្តរាគមន៍តាមគោលដៅ និងកែលម្អលក្ខខណ្ឌបរិស្ថាន និងការងារនៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ» បន្ទាប់ពីមានការអំពាវនាវពីម៉ាកយីហោឱ្យកែលម្អវិស័យនេះនៅឆ្នាំ២០២៣។

លោក ឃុន ថារ៉ូ អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីនៃអង្គការមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាព​ការងារ​ និងសិទ្ធិមនុស្ស ហៅកាត់ សង់ត្រាល់ (CENTRAL)

និយាយថា អធិការកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាល  គឺមិនមានលក្ខណៈអ្វីប្លែកទេចំពោះករណីនេះ ដោយលោកបញ្ជាក់ថា ការត្រួតពិនិត្យកន្លងមករបស់ក្រសួងការងារមិនបានជួយសម្រួលដល់បញ្ហាពលកម្មកុមារក្នុងឧស្សាហកម្មនេះទេ។

លោក​បាន​បន្ត​ថា​៖ «​ការ​ធ្វើ​ដំណើរការតាមកាលៈទសៈ​បែប​នេះ​ នឹង​មិន​ជះឥទ្ធិពល​ដល់​ការ​លើក​កម្ពស់សិទ្ធិ​កម្មករ​ជាមូលដ្ឋានឡើយ ​ទាក់ទង​នឹង​បញ្ហាសុខភាព និង​សុវត្ថិភាព​ការងារ​របស់​ពួកគេ​ និង​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​ប្រឈម​។ ត្រូវតែមានការត្រួតពិនិត្យជាប្រព័ន្ធ មិនមែនក្រសួងតែមួយទេ ដែលធ្វើអធិការកិច្ចក្នុងករណីនេះ»

លោក​បាន​បន្ត​ថា ឧស្សាហកម្ម​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​គ្រប់​គ្រង​ដោយ​មាន​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ជា​ប្រចាំ​របស់​សិប្បកម្ម​រួម​នឹង​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់។ ប៉ុន្តែលោកថា វាតម្រូវឱ្យមានឆន្ទៈនយោបាយពីភាគីរដ្ឋាភិបាល ដែលព្រមទទួលយកសម្ពាធពីខាងក្រៅ និងការយកចិត្តទុកដាក់ពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលើបញ្ហានេះ។

លោកលើកឡើងថា៖ «នៅទីបំផុត មានតែរដ្ឋាភិបាល [ដែល] ជាអ្នកនឹងធ្វើ។ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចធ្វើឲ្យពួកគេទទួលខុសត្រូវដោយរបៀបណា? ខ្ញុំគិតថា វាជាបញ្ហានៃការដាក់សម្ពាធទៅកាន់រដ្ឋាភិបាល ឲ្យបានជាប់លាប់វិញទេ»

រាយការណ៍​បន្ថែម ​និង​បក​ប្រែ​ដោយ អ៊ឺង ស៊ា និង​ លី រូស្សឡាន។

ការរាយការណ៍សម្រាប់រឿងនេះត្រូវបានគាំទ្រដោយបណ្តាញសារព័ត៌មានផែនដីរបស់ Internews

បញ្ជីរាយឈ្មោះនៃកាកសំណល់ ដែលខេមបូចា បានរកឃើញនៅសិប្បកម្មឡឥដ្ឋ ក៏ដូចជាការឆ្លើយតបពីសមាគមឧស្សាហកម្ម ម៉ាកសម្លៀកបំពាក់ និងក្រុមហ៊ុន, ក្រុមហ៊ុនផលិតសម្លៀកបំពាក់ និងអ្នកផលិតឥដ្ឋអាចរកបាននៅទីនេះ

ប្រែសម្រួលពីអត្ថបទភាសាអង់គ្លេស៖ Garment Waste From Walmart, Disney, Other Major Brands Continues to Fuel Cambodian Brick Kilns

281 views
ព័ត៌មានទាក់ទង

ព័ត៌មានថ្មីៗ

អត្ថបទពេញនិយម