សមាគមសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា

ក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅតែទទួលការរើសអើង ត្បិតមិនទាន់មានការគាំពារដោយច្បាប់

គុយ ធីតា កំពុងធ្វើបទបង្ហាញអំពីការរាប់បញ្ចូល បញ្ហាប្រឈមរបស់ក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា និងបច្ចុប្បន្នភាពគោលនយោបាយក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅអង្គការហ្វាពន្លឺសិល្បៈ ខេត្តបាត់ដំបង កាលពីថ្ងៃទី៦ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២២។ រូបភាពដោយ៖ Loveisdiversity
គុយ ធីតា កំពុងធ្វើបទបង្ហាញអំពីការរាប់បញ្ចូល បញ្ហាប្រឈមរបស់ក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា និងបច្ចុប្បន្នភាពគោលនយោបាយក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅអង្គការហ្វាពន្លឺសិល្បៈ ខេត្តបាត់ដំបង កាលពីថ្ងៃទី៦ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២២។ រូបភាពដោយ៖ Loveisdiversity

បើទោះ​ជា​​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​បាន​លើក​កម្ពស់​​សិទ្ធិ​របស់​ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូចគ្នាយ៉ាង​ណា​ក្ដី ក៏​ពួកគេទាំង​នោះ​នៅ​តែប្រឈម​នឹង​ការ​រើស​អើង និង​ត្រូវ​ផាត់ចេញ​ពី​វិស័យការងារ ជាពិសេស​ក្នុង​វិស័យ​ឯកជន ព្រោះ​តែពួកគេមិនត្រូវ​បានគាំពារ​ដោយ​ច្បាប់​។​

តុល ឈួគឹមហេង វ័យ​២៩​ឆ្នាំ ជា​សកម្ម​ជន​ការពារ​សិទ្ធិ​​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូចគ្នា បាន​និយាយ​ថា​ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូចគ្នា​នៅ​តែ​បន្ត​រង​បញ្ហាប្រឈមទាក់ទងនឹងបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន​ ​ក្រុម​គ្រួសារ ការងារ និង​សង្គម​។​

កញ្ញាបាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទដូច​គ្នា​នៅ​តែជាជន​ងាយ​រង​គ្រោះ ដោយសារតែ​គ្រួសារមួយចំនួន​មិន​ទទួល​យក​អត្តសញ្ញាណ​យេនឌ័រ​របស់​កូនៗខ្លួន និង​ជា​និច្ចកាល​ក៏​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​លើ​កូនៗ​ទៀត​ផង​ ជាពិសេស​នៅ​តំបន់​ជនបទ​​។​ ពួកគេក៏ត្រូវបានរងនូវការមើលងាយ និងការសើចចំអកពីមនុស្សជុំវិញ​​ខ្លួន​ផង​ដែរ​។​

កញ្ញាបានរំឭក​ពី​បទ​ពិសោធន៍​របស់​កញ្ញា​ដែល​ធ្លាប់​ត្រូវ​បានបុគ្គលិកនៅកន្លែងធ្វើការងារ​រើសអើង និង​ចំអក​ចំអន់​ឲ្យ ដែល​បញ្ហា​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​កញ្ញា​បាត់​បង់​ទំនុកចិត្តលើ​ខ្លួន​ឯង និង​កើត​ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត​ផង​ដែរ​។​

កញ្ញា​ឲ្យ​ដឹង​ថា៖ «​បុគ្គលិក​នៅ​ទី​នោះ​មិនសូវ​សប្បាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ទេ ហើយ​ពួកគេ​ចាប់​ផ្ដើម​មើល​ងាយ​ខ្ញុំ។ ពួក​គេសួរ​ខ្ញុំ​ថា​នឹង​រៀប​ការ​ជាមួយ​មនុស្ស​ប្រុស ឬ​ស្រី» ដោយបន្ថែមថា៖ «​ពួក​គេ​និយាយ​ថា​មិន​រើស​អើង​ខ្ញុំ​ទេ តែ​គេ​លេង​សើចពី​ខ្ញុំ​នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ។ វា​ប៉ះ​ពាល់អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ណាស់ រហូតដល់ខ្ញុំ​មាន​ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត​ពីរ​ឆ្នាំ»។​

បញ្ហា​ប្រឈម​ធំ​បំផុត​របស់​ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទដូច​គ្នា​​​នៅ​កម្ពុជា​គឺ​ការដែលមិនមាន​ការគាំពារ​ផ្នែក​ផ្លូវ​ច្បាប់ និង​សមភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ដោយ​គ្មាន​អ្វី​ទាំង​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទដូច​គ្នា​មិន​​អាច​រស់​នៅ​ដោយ​មានស្ថេរភាព សន្តិភាព ឬ​បានការ​ទទួល​ស្គាល់​ពេញ​លេញ​ពី​សង្គម​នោះ​ទេ។​

កញ្ញា​បន្ថែម​ថា៖ «បើ​សិនជាគ្មាន​ច្បាប់​សមភាពអាពាហ៍​ពិពាហ៍​​ទេ មាន​ន័យ​ថាយើង (​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទដូច​គ្នា) ​​អត់​អាច​ទទួល​បាននូវអត្ថប្រយោជន៍​មួយ​ចំនួន​ពី​កន្លែង​ការ​ងារ និង​ក្នុងសង្គម​​ ព្រោះ​​យើង​មិនមាន​សៀវភៅ​គ្រួសារ និង​សំបុត្រ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ទេ»។​

កញ្ញា តុល ឈួគឹមហេង វ័យ​២៩​ឆ្នាំ ជាសកម្ម​ជន​ការពារ​សិទ្ធ​អ្នកស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​។ រូបភាពដោយ៖ Loveisdiversity

លោក គុយ ធី​តា វ័យ​ ៣០​ឆ្នាំ ជា​សហស្ថាបនិក​ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​នៅក្ដីស្រលាញ់គឺចម្រុះ (Loveisdiversity) លើកឡើង​ថា លោក​ធ្លាប់រងនូវ​សម្ពាធ​ទាំង​នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ និង​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​។​​

លោក​បន្ថែម​ថា៖ «​ពេល​​ខ្ញុំចាប់ផ្ដើម​ដឹង​ថា​ខ្លួនឯងជាអ្នកស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​ខ្លាចគ្រួសារខ្ញុំ​មិន​ទទួល​យក​ខ្ញុំ…​អារម្មណ៍​ហ្នឹង​គឺ​ភ័យខ្លាច ឯកោខ្លាំង និង​ពិបាកមែនទែន»។​

លោក​លើក​ពី​បទ​ពិសោធន៍​មួយ​ដែល​លោក​បាន​ឆ្លង​កាត់នៅ​កន្លែងធ្វើ​ការ​នៅ​សាលា​ឯកជន​មួយ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​ ២០១៥​។ លោក​ថា៖ «​ខ្ញុំ​​ស្លៀក​ពាក់តាម​ឯកសណ្ឋាន​ទៅ​តាម​​សាលាតម្រូវ។ ប៉ុន្តែ​នៅ​ថ្ងៃមួយ​ ថ្នាក់ដឹកនាំ​​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុងកិច្ច​ប្រជុំ (នៅ​មុខ​មនុស្សជា​ច្រើន​) ទាក់ទងនឹងរឿង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​ខ្ញុំ​ថា ​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នាមែន? ខ្ញុំ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​នឹង​សំនួរ​នេះ​ទេ។ វា​ដូច​ជា​ដាក់​សម្ពាធ​មក​លើ​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ណាស់»។​

មិន​ខុស​ពី​កញ្ញា ឈួគឹមហេង ដែរ លោក ធី​តា ក៏​បាន​លើកឡើងអំពីតម្រូវការលើ​ផ្នែកច្បាប់ទាក់ទងនឹង​សមភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍​។ លោក​បន្ត​ថា៖ «ពេល​យើង​មាន​ដៃ​គូ ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​មាន​សំបុត្រអាពាហ៍​ពិពាហ៍​ជាមួយ​គ្នា យើង​មិន​មែនជា​ដៃគូ​ស្រប​ច្បាប់​ដែល​ទទួល​ស្គាល់​ដោយ​ច្បាប់​របស់​កម្ពុជា​នោះ​ទេ ហើយ​យើង​ក៏​បាត់​បង់​នូវអត្ថប្រយោជន៍សង្គម​ជា​ច្រើន​ទៀត​ផង​ដែរ»។​

លោក​បន្ថែម​ថា៖ «​វា​ជា​សិទ្ធិពលរដ្ឋ​ ដែល​យើង​អាច​ជ្រើសរើស​​អ្នក​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់បាន»។​

លោក លឹម បូរិន មន្ត្រី​សម្របសម្រួល​គម្រោង​របស់​មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​កម្ពុជា​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​មិន​មាន​សំបុត្រ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ បាននាំឲ្យ​មាន​ការ​លំបាក​ដល់​​សហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា ក្នុង​ការ​ទទួល​បាន​ឯកសារផ្លូវ​ច្បាប់​ផ្សេងៗ ដូចជា​សៀវភៅ​គ្រួសារ និង​សំបុត្រ​កំណើត​សម្រាប់​កូន​ចិញ្ចឹម​ជា​ដើម​។​

តាមរបាយការណ៍​របស់​មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​កម្ពុជា​លើ​ការ​រើស​អើង​អ្នក​ស្រឡាញ់ភេទ​ដូច​គ្នា​នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការបង្ហាញ​ថា​ ពួកគេទាំងនេះ​តែងតែមាន​អារម្មណ៍​ថា​ខ្លួនមិន​ត្រូវបាន​គេ​​ផ្ដល់​ការងារ​ឲ្យទេ ​ទោះ​ជាមាន​សមត្ថភាព​ក៏​ដោយ​។​

លោក​បន្ថែម​ថា ទោះ​បីជា​សង្គម​ស៊ីវិល​បាន​កំពុង​ធ្វើ​ការ​លើក​កម្ពស់​សិទ្ធិ​អ្នកស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ និង​តស៊ូមតិទៅ​រដ្ឋាភិបាល​ឲ្យ​បង្កើត​ច្បាប់​សម្រាប់​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ភេទ និង​សមភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍ក៏​ដោយ ក៏​នៅ​មិន​ទាន់​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​យ៉ាងណា​នោះទេ​។​

ពេល​ដែល​សកម្មជន​លើក​ឡើង​ពី​បញ្ហា​នេះ រដ្ឋាភិបាល​បាន​ត្រឹម​និយាយ​ថា​វាមិន​ទាន់​ដល់​ពេល​សមរម្យ​នៅឡើយ និង​ថា​ច្បាប់​អាច​បង្កើត​ទៅ​បាន​នៅ​ពេល​មហាជនបើកចិត្ត​ទទួល​យក​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​។​

យ៉ាងណា​លោកថា៖ «​យើង​មិន​គួរ​រង់​ចាំ​ទាល់​តែ​គ្រប់​គ្នា​បើក​ចិត្ត​ទទួល​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​នោះទេ​ ហើយ​យើង​គួរ​ធ្វើ​ច្បាប់​ដើម្បី​ការ​ពារ និង​ធានា​សន្តិភាព»។​

លោក​ឲ្យ​ដឹង​ដែរថា ការ​រើស​អើង​លើ​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ច្រើន​កើត​ចេញ​ពី​មនុស្ស​វ័យ​ចំណាស់ និង​អ្នក​រស់​នៅ​តំបន់​ជនបទ​​។​

អ្នកស្រី​ ឈឿង រចនា មន្ត្រី​សម្រប​សម្រួល​គម្រោង​មូលនិធិ​មីក្រូឥន្ទធនូ​អន្តរជាតិ​ប្រចាំ​កម្ពុជា លើក​ឡើង​ថា របាយការណ៍​ស្រាវ​ជ្រាវ​លើ​ស្ថានភាព​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​នៅ​កម្ពុ​ជា​បង្ហាញ​ថា​មានទម្រង់នៃការ​រើស​អើង​ជា​ច្រើន​ដំណាក់​កាល​លើ​អ្នក​ស្រឡាញ់ភេទ​ដូច​គ្នា​​លើ​ទី​ផ្សារ​ការងារ​ រាប់​តាំងពីការ​ជ្រើស​រើសបុគ្គលិក ការសម្ភាសន៍ និង​ការ​ទទួល​យក​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​។​

អ្នកស្រី​​ន្ថែម​ថា៖ «​ភាគ​ច្រើន​គេ​ជ្រើស​រើស​យក​បុរស និង​ស្រ្តី​…​ពេល​ដែល​អ្នកស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ឃើញ​ការ​ប្រកាសរើសបុគ្គលិក ពួក​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា​មិន​សម​នឹង​ពួក​គាត់​» អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «​នៅពេល​សម្ភាសន៍​ទៀត​សោត អ្នក​សម្ភាសន៍​សួរនាំពី​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ពួកគេ។ ក្នុង​ករណី​មួយចំនួនទៀត ក្រុមអ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ត្រូវ​លាក់​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ខ្លួន​ពេល​ចូល​ធ្វើ​ការ»។​

សេង សុជាតិ វ័យ​ ៣០​ឆ្នាំ សមាជិក​ក្រុម​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ Loveisdiversity។ រូបភាព​ដោយ៖ Loveisdiversity

បញ្ហា​នេះ​បានធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​មិនមានអារម្មណ៍​​ល្អក្នុងការ​​ដាក់​ពាក្យ​រក​ការងារ​ធ្វើ​ដែល​ត្រូវ​នឹង​សម្ថភាពរបស់ពួកគេ​ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​​មាន​ការពិបាក​សម្រាប់​អ្នក​ទាំង​នោះ​ក្នុងការ​រក​ការងារ​ធ្វើ​។ ដូច​គ្នា​ដែរ ពួក​គាត់​ក៏​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុងការ​ធ្វើ​ការជាមួយ​ក្រុម​ការងារ ដែល​ជា​លទ្ធផល​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ត្រូវ​ប្ដូរ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ញឹក​ញាប់ ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ពួក​គាត់​ទាំង​ផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ច និង​សង្គម​។​

សេង សុជាតិ វ័យ​ ៣០​ឆ្នាំ ជា​អ្នក​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នាម្នាក់​ កំពុង​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ឯកជន​មួយ​ខាង​ផ្នែក​ឌីហ្សាញ ក៏​បាន​លើក​ឡើងដែរថា ការ​រើស​អើង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នកស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ជួប​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​ក្នុង​សង្គម ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ឈប់​រៀន ឬ​ឈប់ធ្វើ​ការ។​

លោក ជិន ម៉ាលីន អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការ​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា មាន​ប្រសាសន៍ថា​ស្ថាន​ភាព​ប្រឈម​របស់​អ្នកស្រឡាញ់​ភេទដូច​គ្នា​នៅ​កម្ពុជា​បច្ចុប្បន្ន​មាន​ភាពល្អ​ប្រសើរ​ជាងមុន ប៉ុន្តែ​ថា​ច្បាប់​ដែល​ទទួល​ស្គាល់​ភេទ និង​សមភាព​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ មិន​ទាន់​បាន​បង្កើត​នៅឡើយ​។​

លោក​បន្ថែម​ថា៖ «យើង​មិ​ន​ទាន់​ធ្វើ​សេចក្ដីព្រាង​អំពី​ច្បាប់នេះ​នៅឡើយ ពីព្រោះ​ថា​សង្គម​របស់​យើង​មិន​ទាន់​ទទួល​ស្គាល់​រឿង​នេះ​ឲ្យ​បាន​ទូលំទូលាយ…​ពេល​ណា​សង្គម​យើង​ទទួល​ស្គាល់​កាន់​តែ​ច្រើន អ្នកធ្វើច្បាប់​នឹង​រៀប​ចំធ្វើ​ច្បាប់​ទៅ​តាម​ហ្នឹង​ដែរ» ៕

ប្រែសម្រួលពីអត្ថបទភាសាអង់គ្លេស៖ Without legal protections, LGBT continue to be discriminated against

649 views

ព័ត៌មានទាក់ទង

ព័ត៌មានថ្មីៗ

អត្ថបទពេញនិយម