ស្ត្រីអ្នកជំនាញ និងមានភាពច្នៃប្រឌិតមួយក្រុមក្នុងវិស័យចំណីអាហារ និងកសិកម្មនៅកម្ពុជាបានពិភាក្សាអំពីឱកាស និងបញ្ហាប្រឈមនានានៃការបង្កើតបណ្តាញគាំទ្រ និងផ្សព្វផ្សាយផលិតផលកសិកម្ម នៅក្នុងសិក្ខាសិលាមួយដែលរៀបចំឡើងដោយក្រសួងកសិកម្មសហរដ្ឋអាមេរិក (USDA) និងស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិកប្រចាំនៅកម្ពុជា។
លោកស្រី Torres Small ជាលេខាធិការរងរបស់ USDA បានគូសបញ្ជាក់ថា ស្ត្រីមានតួនាទីជាមូលដ្ឋានក្នុងវិស័យកសិកម្មនាពេលអនាគត មិនថានៅក្នុងរោងចក្រ ថ្នាក់រៀន ឬបន្ទប់ប្រជុំក៏ដោយ។
លោកស្រី មានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំ វាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងក្នុងការធ្វើឱ្យប្រាកដថា កសិករជាស្ត្រីជំនាន់ក្រោយមានសិទ្ធិទទួលបានភាពស្មើគ្នាក្នុងសេដ្ឋកិច្ច ការអប់រំ និងឱកាសក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ»។ ដោយលោកស្រីបន្ថែមថា៖ «យើង [ត្រូវតែ] រុះរើរបាំងពិសេសដែលពួកគេប្រឈម ដូចនេះពួកគេនឹងអាចមានលទ្ធភាពដោះស្រាយបញ្ហាកើតឡើងចំពោះមុខជាច្រើន ជាពិសេសតម្រូវការកំពុងកើនឡើងរបស់ពិភពលោកសម្រាប់អាហារ ឥន្ធនៈ និងធុញជាតិដែលមានជាតិសរសៃ»។
សិក្ខាសិលានេះ បានចែករំលែកជាចម្បងអំពីតួនាទីរបស់ស្ត្រីក្នុងវិស័យកសិកម្ម ដោយបានជំរុញឱ្យមានគំនិតថ្មីៗអំពីរបៀបកសាងអ្នកដឹកនាំស្ត្រីជំនាន់ក្រោយក្នុងវិស័យកសិកម្ម។
លោកស្រី Aleks Zittle អនុប្រធានស្តីទីស្ថានទូតអាមេរិក មានប្រសាសន៍ថា វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការទទួលស្គាល់តួនាទីដ៏សំខាន់ដែលស្ត្រីដើរតួក្នុងការផ្តល់អាហារដល់សហគមន៍ ការជំរុញការបង្កើតថ្មី និងការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ។ ស្ត្រីមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ក្នុងការធ្វើកសិកម្ម ដោយមានជិតពាក់កណ្តាលនៃផលិតកម្មស្បៀងរបស់ពិភពលោក ហើយចំនួនកម្មករកសិកម្មទាំងអស់នៅក្នុងវិស័យដាំដុះ បសុសត្វ នេសាទ និងព្រៃឈើនៅទូទាំងពិភពលោក មានរហូតជិត៣៨ភាគរយ។
លោកស្រី Zittle បានបញ្ជាក់ថា៖ «មិនថាតាមរយៈការអនុវត្តកសិកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាព ការស្រាវជ្រាវមូលដ្ឋាន ឬភាពជាសហគ្រិននៅគ្រប់វិស័យកសិកម្ម ស្ត្រីបាននិងកំពុងជំរុញឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាន។ ទោះបីជាមានផលប៉ះពាល់សំខាន់ខ្លះ កើតឡើងចំពោះស្ត្រីលើឧស្សាហកម្មនេះក៏ដោយ យើងត្រូវតែទទួលស្គាល់បញ្ហាប្រឈម និងឧបសគ្គជាច្រើននៅតែបន្តកើតឡើង ដែលស្ត្រីត្រូវបន្តដោះស្រាយ»។
គម្រោងហាវែស III (Harvest III) របស់ USAID បានបណ្តុះបណ្តាលកសិករ និងសហគ្រិនស្ត្រីក្នុងជំនាញអាជីវកម្ម និងបច្ចេកទេស ដើម្បីធានាថាពួកគេដើរតួយ៉ាងសកម្មនៅក្នុងខ្សែសង្វាក់តម្លៃកសិកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ ក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំកន្លងមកនេះ គម្រោងហាវែស III បានផ្តល់ជំនួយហិរញ្ញវត្ថុជិត ២,៣ លានដុល្លារ ដល់ ១៧ អាជីវកម្មកសិកម្មដែលដឹកនាំដោយស្ត្រី ដោយប្រើប្រាស់ការវិនិយោគពីវិស័យឯកជនចំនួន ៨,៦ លានដុល្លារក្នុងវិស័យកសិកម្ម។
លើសពីនេះ តាមរយៈភាពជាដៃគូអាជីវកម្មកសិកម្មដែលដឹកនាំដោយស្ត្រី គម្រោងហាវែស III បានផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់កសិករស្ត្រីក្នុងការជំរុញផលិតភាពកសិកម្មរបស់ពួកគេ និងទប់ទល់ការប៉ះទង្គិចពីអាកាសធាតុ។ គម្រោងនេះបានកសាងសមត្ថភាពរបស់ស្ត្រីជាង ១០៥០ នាក់ ក្នុងការគ្រប់គ្រងខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ ការអនុវត្តកសិកម្មឆ្លាតវៃតាមអាកាសធាតុ និងការគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មកសិកម្ម ហើយបានជួយពួកគេបង្កើនប្រាក់ចំណូលបាន ២៤ ភាគរយ។
លោកស្រី គឹម ស្រីរ័ត្ន អនុរដ្ឋលេខាធិការក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម និងជាអ្នកជំនាញក្នុងវិស័យស្រូវអង្ករនៅកម្ពុជា បានលើកទឹកចិត្តដល់សហគ្រិនស្ត្រីក្នុងវិស័យកសិកម្ម និងឧស្សាហកម្មម្ហូបអាហារឱ្យសម្របតាមការស្រាវជ្រាវ និងបង្កើតផ្នត់គំនិតមិនថានៅក្នុងការធ្វើពិពិធកម្មផលិតផល ឬការច្នៃប្រឌិត «វានឹងធ្វើឱ្យយើងឃ្លាតឆ្ងាយពីការប្រកួតប្រជែង» ។
លោកស្រីបានបន្តថា វិស័យកសិកម្ម ជាឧស្សាហកម្មមួយមានការប្រឈម ដែលទាំងបុរស និងស្ត្រី ជួបប្រទះការលំបាកដូចគ្នា។ ប្រសិនបើស្ត្រីត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងតួនាទីដឹកនាំ និងការសម្រេចចិត្ត ពួកគេអាចដើរតួយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងខ្សែសង្វាក់ផលិតកម្មទាំងនោះ។
លោកស្រីបានចង្អុលបង្ហាញថា៖«តាមរយៈក្រសួងពាក់ព័ន្ធ រួមទាំងយុទ្ធសាស្ត្រផ្សេងៗរបស់ MoC និងគោលនយោបាយយេនឌ័រ ដើម្បីរួមបញ្ចូលស្ត្រីកាន់តែច្រើនក្នុងតួនាទីដឹកនាំ និងការសម្រេចចិត្តទាំងថ្នាក់ក្រោមជាតិ និងថ្នាក់ជាតិត្រូវបានបង្កើតឡើង»។
ទន្ទឹមនឹងនេះ លោកស្រី ស្រីរ័ត្ន បានបន្ថែមថា ស្ត្រីនៅក្នុងវិស័យម្ហូបអាហារ និងកសិកម្មគួរតែបង្កើតរបៀបវារៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយ «ធ្វើឱ្យសំឡេងរបស់ពួកគេបានឮ ការខិតខំប្រឹងប្រែងបានឃើញ និងចងចាំកេរ្តិ៍ដំណែល»។ លោកស្រីនិយាយថា៖ «យើងជាស្ត្រី [គួរតែ] ដើរចេញពីតំបន់ផាសុកភាពរបស់យើង ហើយចាប់យកឱកាសដើម្បីចូលរួមក្នុងការធ្វើផែនការយុទ្ធសាស្រ្ត [ដោយ] ការផ្តល់ធាតុចូលដល់បទប្បញ្ញត្តិ និងការរចនាគោលនយោបាយ។ កុំខ្លាចក្នុងការទទួលយកតួនាទីជាអ្នកដឹកនាំដើម្បីបន្តមានឥទ្ធិពលលើគោលនយោបាយសាធារណៈ និងឧស្សាហកម្មដើម្បីឲ្យមានការរួមបញ្ចូលគ្នាកាន់តែច្រើនសម្រាប់ស្ត្រី»។
លោកស្រី អ៊ិត កល្យាណ អនុប្រធានគម្រោង Feed Future Cambodia Harvest III មានប្រសាសន៍ថា គម្រោងរបស់ USAID ដែលបានដំណើរការអស់រយៈពេលប្រាំឆ្នាំមកនេះ បានជួយកសិករ និងសហគ្រិនកម្ពុជា ជាពិសេសស្ត្រីក្នុងការកសាងសមត្ថភាពក្នុងការផលិតទំនិញ និងប្រកួតប្រជែងក្នុងស្រុក។
លោកស្រីបានបន្តថា៖ «ដោយសារគម្រោងនេះមានថវិកាចំនួន ៦,៨ លានដុល្លារ យើងបានជួយសហគ្រិនស្ត្រី [ដោយការផ្ដល់] ជំនួយប្រហែល ២,៣ លានដុល្លារដល់ស្ត្រី ១៧នាក់ ដើម្បីដំណើរការអាជីវកម្មរបស់ពួកគេ»។
គម្រោងរបស់ USAID នេះ រំពឹងថានឹងវិនិយោគ ៣៨លានដុល្លារ ក្នុងវិស័យឯកជន ១៥លានដុល្លារ ក្នុងការផ្តល់ហិរញ្ញប្បទានទាក់ទងនឹងកសិកម្ម និង ១០០លានដុល្លារ ក្នុងការលក់ដូរនៅកសិដ្ឋាន និងក្រុមហ៊ុន និងបង្កើតការងារចំនួន ៣២០០កន្លែង ក្នុងអំឡុងពេលកម្មវិធីនេះដំណើរការ។
ទោះយ៉ាងណា លោកស្រី កល្យាណ លើកឡើងបន្ថែមថា វិស័យកសិកម្មកម្ពុជានៅខ្វះខាតការកែច្នៃ ដែលមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការប្រកួតប្រជែងជាមួយប្រទេសជិតខាងបាន ខណៈខ្វះថវិកាសម្រាប់ស្ត្រីចូលរួមក្នុងវិស័យនេះ។
លោកស្រី កល្យាណ បញ្ជាក់ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកចង់ឱ្យស្ត្រីកាន់តែច្រើនចូលរួមក្នុងវិស័យនេះ អ្នកត្រូវតែវិនិយោគក្នុងការបើក [ឡើង] ឧស្សាហកម្មនេះ។ ម៉្យាងវិញទៀត ចាំបាច់ត្រូវមានការគាំទ្រដល់ដៃគូអភិវឌ្ឍន៍។ កិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយសហគ្រាសផ្សេងទៀត ដែលវាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការចូលរួមក្នុងវិស័យនេះ»។
លោកស្រី បានបន្ថែមថា តាមរយៈការផ្តល់ហិរញ្ញប្បទាន សហគ្រិនស្ត្រីអាចបង្កើតការងារដល់កសិករ និងការងារក្នុងសហគមន៍ ជាពិសេសតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយ និងគាំទ្រផលិតផលក្នុងស្រុក ដើម្បីឲ្យការកែច្នៃអាចប្រកួតប្រជែងទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេសបាន។
ដោយឡែក លោកស្រី កែវ យ៉ាដា ម្ចាស់កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមត្រីមកពីខេត្តសៀមរាប បានទទួលជំនួយពី គម្រោងហាវែស I (Harvest I)។ លោកស្រីបាននិយាយថា ស្ត្រីអាចធ្វើកិច្ចការបានច្រើន ប៉ុន្តែពួកគេប្រឈមនឹងបញ្ហា។ ពេលខ្លះមនុស្សស្រីមិនអាចសម្រេចដូចបុរសទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគេធ្វើ នោះសមិទ្ធផលទាំងនោះគឺស្រដៀងនឹងបុរសដែរ។
ដោយផ្អែកលើបទពិសោធន៍របស់លោកស្រីក្នុងការបើកកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមត្រី លោកស្រីបាន «តស៊ូច្រើន» ដើម្បីស្វែងរកឱកាសថ្មីៗ និងទទួលបានចំណេះដឹងបច្ចេកទេសបន្ថែមទៀត ពីព្រោះការចេញទៅរៀនជំនាញថ្មីៗតម្រូវឱ្យលោកស្រីចាកចេញពីគ្រួសារ។
លោកស្រីបាននិយាយ ដោយចែករំលែកថាលោកស្រីមានបញ្ហាជាមួយនឹងភាសាអង់គ្លេស៖ «ជំនាន់របស់ខ្ញុំរងផលប៉ះពាល់ដោយឧបសគ្គភាសា។ ការសរសេរភាសាអង់គ្លេសគឺជាបញ្ហាប្រឈមមួយ ដូច្នេះដើម្បីអាចទំនាក់ទំនង ឬធ្វើការបានរលូន យើងត្រូវដឹងពីរបៀបប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ឬអ៊ីនធឺណិត»។
ចំណែក លោកស្រី សឿង រស្មី សាស្ត្រាចារ្យនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទកសិកម្ម បានសង្កេតឃើញថា ស្ត្រីមួយចំនួនតូចបានសិក្សាផ្នែកកសិកម្មក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ប៉ុន្តែវាជាចំនួនមួយដែលមានសក្ដានុពលនៃស្ត្រី ដែលបង្កើនការចូលរួមក្នុងវិស័យកសិកម្មនេះចំនួន ៣០ភាគរយ។
ដើម្បីលើកទឹកចិត្តស្ត្រីឱ្យចូលរួមកាន់តែច្រើន គួរតែមានឱកាសអាហារូបករណ៍បន្ថែមទៀតដើម្បីសិក្សាលើមុខជំនាញនេះ។ ស្ត្រីក៏ត្រូវការការលើកទឹកចិត្តខ្លះពីអ្នកជុំវិញខ្លួនដើម្បីរៀនពីកសិកម្មផងដែរ។
លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖ «បញ្ហាមួយទៀតដែលស្ត្រីប្រឈមមុខក្នុងការងារ [កសិកម្ម] គឺការខ្វះការថែទាំកុមារ។ ប្រសិនបើកន្លែងធ្វើការមានមជ្ឈមណ្ឌលថែទាំកុមារ វានឹងជំរុញស្ត្រីឱ្យចូលក្នុងវិស័យការងារនេះ»។
ចុងភៅល្បីឈ្មោះ លោកស្រី រស់ រតនៈ ឬត្រូវបានគេទទួលស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថា ចុងភៅណាក់ (Chef Nak) នោះ គឺជាចុងភៅស្ត្រីល្បីឈ្មោះដំបូងគេរបស់កម្ពុជា។ លោកស្រីលើកឡើងថា បេសកកម្មរបស់លោកស្រីគឺថែរក្សា និងផ្សព្វផ្សាយម្ហូបខ្មែរលើឆាកអន្តរជាតិ។ ហើយលោកស្រី ក៏ប្រារព្ធវប្បធម៌ខ្មែរតាមរយៈអាហារនេះផងដែរ។ ប៉ុន្តែដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅទាំងនោះ លោកស្រីក៏ត្រូវការការគាំទ្រពីសំណាក់គ្រួសារ ព្រមទាំងចំណេះដឹង។
ចុងភៅណាក់ (Chef Nak) មានប្រសាសន៍ថា៖ «វាគួរតែចាប់ផ្តើមពីថ្ងៃនេះ។ ទោះបីជាសំឡេងរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះមិនទាន់បានឮក៏ដោយ ក៏វារួមបញ្ចូលទាំងអស់។ ពិតណាស់ វាមិនមែនជាការងាយស្រួលនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាកដថា គ្មានមនុស្សណាផ្ដល់ឱ្យយើង [មក] ដោយងាយនោះទេ។ ប្រសិនបើយើងទទួលបានអ្វីមួយដោយងាយនោះ វាមិនសូវជាមានតម្លៃអ្វីឡើយ»។
តាមរយៈការគាំទ្ររបស់ USDA នេះ កម្មវិធីស្បៀងអាហារពិភពលោក (World Food Program) បានអនុវត្តការផ្តល់អាហារដល់សាលារៀន ដើម្បីផ្តល់អាហារមានជីវជាតិ ដល់សាលារៀនជាង ១០០០ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដោយផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់សិស្សក្មេងៗរាប់ពាន់នាក់ (៤៩ភាគរយ ជាក្មេងស្រី)។ ខណៈកម្មវិធីនេះក៏បានស្វែងរកអ្នកផ្គត់ផ្គង់ជាស្ត្រីក្នុងស្រុក ដើម្បីបន្តផ្គត់ផ្គង់ប្រភពអាហាររបស់ខ្លួន។ នៅក្នុងឆ្នាំសិក្សាបច្ចុប្បន្ន (២០២៣-២៤) អ្នកផ្គត់ផ្គង់/កសិករសរុបចំនួន ៤៩៧ នាក់បានចូលរួមជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ដែលមាន ៣២៣ ឬ ៦៤ភាគរយ ជាស្ត្រី។
គម្រោងហាវែស III (Harvest III) ដែលកំពុងដាក់ឱ្យដំណើរការទូទាំងប្រទេសនោះ រួមមានគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ត្រី និងផលិតផលផ្សេងទៀត ក្រៅពីផ្លែឈើ បន្លែ និងគ្រឿងទេស បានផ្តល់ឱ្យកសិករបង្កើនប្រាក់ចំណូលរបស់ពួកគេដោយទទួលបានឧបករណ៍ ដូចជាផ្ទះកញ្ចក់ដែលពង្រីករដូវដាំដុះ និងកែលម្អគុណភាពរុក្ខជាតិ។
លោកស្រី កល្យាណ បានបញ្ជាក់ថា បើខ្វះការកែច្នៃ និងវត្ថុធាតុដើមដែលត្រូវបាននាំចេញគ្រប់ពេលវេលានោះ កម្ពុជានឹងចាញ់ប្រទេសជិតខាងមិនខាន។
ដូច្នេះ លុះត្រាតែស្ត្រីមានដើមទុនក្នុងការវិនិយោគ ពួកគេនឹងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឱ្យចូលរួមកាន់តែច្រើន បើទោះបីជាស្ត្រីនៅក្នុងវិស័យខ្នាតតូចមានប្រហែល ៨៥ភាគរយ នៃឧស្សាហកម្មក៏ដោយ។ លោកស្រីបន្ថែមថា ស្ត្រីត្រូវការទុនវិនិយោគបន្ថែមទៀត និងការគាំទ្រពីដៃគូអភិវឌ្ឍន៍។
លោកស្រី កល្យាណ ជឿជាក់ថា ប្រសិនបើស្ត្រីកាន់តែច្រើនចូលរួមក្នុងការកែច្នៃស្បៀង និងកសិកម្ម នោះផលិតកម្មក្នុងស្រុកនឹងកើនឡើង ហើយការនាំចេញ ដើម្បីប្រកួតប្រជែងជាមួយប្រទេសជិតខាងអាចនឹងធ្វើទៅបាន៕
ប្រែសម្រួលពីអត្ថបទភាសាអង់គ្លេស៖ Raising Women’s Involvement In Agri, Food Industry Despite Challenges